Reflets D'irlande - Alan Stivell

Et le vent s’est levé sur notre terre d’orgueil

Et le vent a soufflé sur le dernier cerceuil

De larmes en fleuves, de fleuves en torrents, de mers en océans

De larmes en larmes, au déluge ultime, jamais nous ne comprîmes

Mille soleils ont flamboyé, couleurs de nos idées

Mais le vent a balayé les dernières fumées

De larmes en flammes, en flammes, sang, nuages incandescents

De larmes en larmes, au soir ultime, jamais nous ne comprîmes

En de wind stak op op ons land van trots

En de wind blies op de laatste kist

Van tranen tot rivieren, van rivieren tot stromen, van zeeën tot oceanen

Van tranen tot tranen, tot de ultieme vloed, we hebben het nooit begrepen

Duizend zonnen hebben gevlamd, kleuren van onze ideeën

Maar de wind blies de laatste dampen weg

Tranen in vlammen, in vlammen, bloed, gloeiende wolken

Van tranen tot tranen, tot de laatste avond, we hebben het nooit begrepen