Alone Again - Alabama Thunderpussy

Last night it came upon me.

Got the blues upon sunrise.

As I reached to touch your shoulder, I was struck by the surprise.

You’d packed up your belongings.

Stole away into the night.

Nary a sign is left of you here.

Guess I’ll lay back down and cry.

Why do they always leave me

Happens just about every time

And I can feel you haunting

Through the back pitch of my mind

There’s never been any reason.

There’s never been a way to explain.

Seems that luck is out of season.

Unless it’s bad then down it rains.

Growing colder by the minute.

Getting hardened by the day.

I’m a lonesome, loathsome creature but I don’t want to be that way.

Why do they always leave me

Happens just about every time

And I can feel you haunting

Through the back pitch of my mind

A winter wind chills me to the bone.

Bottle is empty and I still feel alone.

This house is so empty

now that you’re gone.

I face the fact that I done you wrong.

Now I see that you had to leave me.

To save yourself and your sanity.

You’ll find another

and I pray he’s good for you.

Better than I could ever be.

Hope you find just what you need

as I lay right here and bleed Together We will never be.

Through my soul runs stormy rain.

Wrapped up with my old friend pain.

Forever.

It’s my destiny.

Sometimes I think I know the way

but find myself in a strange land

where I don’t know my name.

Left to the dogs, hung out to dry.

Wish I could lay right down and die.

I’ve tried but life’s not done with me.

Bye, Bye baby.

Baby goodbye.

Gisteravond viel het me op.

Kreeg de blues bij zonsopgang.

Toen ik mijn hand uitstak om je schouder aan te raken, werd ik verrast door de verrassing.

Je had je spullen ingepakt.

Sliep weg in de nacht.

Er is hier geen teken links van je.

Denk dat ik weer ga liggen en huilen.

Waarom laten ze me altijd in de steek?

Gebeurt zo ongeveer elke keer

En ik voel je rondspoken

Door de achterste toonhoogte van mijn geest

Er is nooit een reden geweest.

Er is nooit een manier geweest om het uit te leggen.

Het lijkt erop dat geluk buiten het seizoen valt.

Tenzij het slecht is, regent het.

Het wordt met de minuut kouder.

Wordt met de dag geharder.

Ik ben een eenzaam, walgelijk wezen, maar zo wil ik niet zijn.

Waarom laten ze me altijd in de steek?

Gebeurt zo ongeveer elke keer

En ik voel je rondspoken

Door de achterste toonhoogte van mijn geest

Een winterse wind doet me rillen tot op het bot.

Fles is leeg en ik voel me nog steeds alleen.

Dit huis is zo leeg

nu je weg bent.

Ik zie het feit onder ogen dat ik je verkeerd heb gedaan.

Nu zie ik dat je me moest verlaten.

Om uzelf en uw gezond verstand te redden.

Je vindt een andere

en ik bid dat hij goed voor je is.

Beter dan ik ooit zou kunnen zijn.

Ik hoop dat je precies vindt wat je nodig hebt

terwijl ik hier lig en bloeden Samen zullen we dat nooit zijn.

Door mijn ziel stroomt stormachtige regen.

Verpakt met de pijn van mijn oude vriend.

Voor altijd.

Het is mijn lot.

Soms denk ik dat ik de weg weet

maar bevind me in een vreemd land

waar ik mijn naam niet weet.

Overgelaten aan de honden, uitgehangen om te drogen.

Ik wou dat ik kon gaan liggen en sterven.

Ik heb het geprobeerd, maar het leven is nog niet klaar met mij.

Dag schat.

Baby vaarwel.