Ben En Çok İnsandan Korktum - Ahmet Selçuk Ilkan, İntizar

Durup durup bana sorma bunu bilmek olay değil

İnsan doğduk insan ama insan olmak kolay değil

Ben ben en çok insandan korktum anne en çok insandan

Okudukça tarih kitaplarını

Yüzyıl savaşlarını, kardeş kavgalarını

Bir saltanat uğruna kıyılan canları

Ve okudukça bugün gazetelerin cinnet sayfalarını

Tanıdıkça her gün biraz daha insan adlı insancıkları

Ve yaşadıkça hala bu çağda taş devrinin mağara adamlarını

Ben ben en çok insandan korktum anne en çok insandan

Bir düşün anne bir düşün atılan bombaları patlayan silahları

Bir vuruşta kesilen başları

O keskin kılıçları o cellâtları o katliamları

O vahşetleri ve ardından yükselen çığlıkları

Bir düşün bir düşün anne

O kefensiz bebeleri, çocukları

Hapishanelerde işkenceleri copları

Bir düşün tankları tüfekleri topları

Ben ben en çok insandan korktum anne en çok insandan

İsyanlarım tarifsiz acılarım sahipsiz

Şerefini şerefsiz ben ne satanlar gördüm

Gördüm ahlar çekeni

Gördüm boyun bükeni

Biryandan da her yeri

Cennet sayanlar gördüm

Gördüm şefkate muhtaç

Gördüm sevgiye muhtaç

Gözü doymaz gönlü aç

Ben ne yamyamlar gördüm

Ahmet Selçuk İlkan:

İnsan değil mi anne emeğini ekmeğini çalan insanoğlunun

Suyunu bulandıran dostuna çelme takan

Sırtından vuran yollara mayınlar döşeyen

Bütün köprüleri yıkan

İnsan değil mi anne kendi ozanına kıyan sazını kıran

Şairini sürgüne vuran sesini sözünü kesen en haklı olanın

Ah anne ah ah anne ah boşuna günahını almışız hayvanların

Masallarda anlattığın devlerin canavarların

İnlerin cinlerin ejderhaların hiçbiri bu kadar korkunç değil be anne

Baksana yaptığına insanların ah dili olsa bu gecelerin bu sokakların

Haykırsa katili kim bu masum kurbanların

Ve bir bir indirse maskesini bu sahte kahramanların

Bu yalan yüklü karanlık suratların

Ah anne ah anne onlar ki sadece adı insan soyadı insan

Gel gör ki çoğu insanlıktan noksan be anne insanlıktan noksan

Dünyada kim var anne kendi soyuna bu kadar düşman ve bu kadar pişman

Ben ben en çok insandan korktum anne en çok insandan… En çok insandan

İsyanlarım tarifsiz acılarım sahipsiz

Şerefini şerefsiz ben ne satanlar gördüm

İsyanlarım tarifsiz acılarım sahipsiz

Şerefini şerefsiz ben ne satanlar gördüm

Gördüm ahlar çekeni

Gördüm boyun bükeni

Biryandan da her yeri

Cennet sayanlar gördüm

Gördüm sevgiye muhtaç

Gördüm şefkate muhtaç

Gözü doymaz gönlü aç

Ben ne yamyamlar gördüm

Söz: Ahmet Selçuk İlkan

Müzik: Mehmet Aslan

Stop niet en vraag het me niet, wetende dat dat niets is

We worden als mens geboren, maar het is niet gemakkelijk om mens te zijn.

Ik ben het meest bang voor mensen, moeder, voor mensen het meest.

Geschiedenisboeken lezen

Eeuwenoorlogen, gevechten tussen broers en zussen

Hun zielen afgeslacht omwille van een sultanaat

En hoe meer ik lees, de waanzinpagina's van de kranten van vandaag

Hoe meer je leert kennen, hoe meer mensen elke dag een naam hebben

En zolang we leven, zien we nog steeds de holbewoners van het stenen tijdperk in dit tijdperk.

Ik ben het meest bang voor mensen, moeder, voor mensen het meest.

Denk er eens over, mam, denk aan de bommen die werden gegooid en de geweren die ontploften.

in één klap onthoofd

Die scherpe zwaarden, die beulen, die slachtpartijen

Die gruweldaden en dan de stijgende kreten

Denk er eens over mama

Die gehulde baby's, kinderen

Martelstokken in gevangenissen

Denktanks geweren kanonnen

Ik ben het meest bang voor mensen, moeder, voor mensen het meest.

Mijn opstanden, mijn onbeschrijfelijke pijnen zijn niet opgeëist

Uw eer is oneerlijk, wat heb ik gezien die verkopen?

Ik zag degene die zuchtte

Ik zag de prieel

Aan de andere kant, overal

Ik heb degenen gezien die denken dat het de hemel is

Ik zie dat je compassie nodig hebt

Ik zie dat je liefde nodig hebt

Open hart onverzadigbaar

Welke kannibalen heb ik gezien?

Ahmet Selcuk Ilkan:

Is hij niet menselijk?

zijn vriend laten struikelen die zijn water modderig maakte

Mijnen leggen op achterafwegen

alle bruggen vernietigd

Is hij niet een mens, moeder, degene die zijn instrument brak voor zijn eigen bard?

Degene die zijn stem afsnijdt die zijn dichter verbannen heeft

Ah mama ah ah mama ah

De reuzen en monsters die je in sprookjes vertelt

Geen van de legers, djinns en draken is zo eng, moeder.

Kijk naar wat je hebt gedaan, als mensen een tong hadden, deze nachten, deze straten

Wie is de moordenaar van deze onschuldige slachtoffers?

En als hij zijn masker één voor één laat zakken, deze nephelden

Van deze donkere gezichten vol leugens

Ah moeder ah moeder ze zijn ook maar mensen, achternaam is menselijk

Kom zien dat de meesten van hen een gebrek aan menselijkheid hebben, moeder, gebrek aan menselijkheid

Wie is er in de wereld, moeder, zo vijandig tegenover haar eigen afkomst en heeft er zoveel spijt van?

Ik was het meest bang voor mensen, moeder, voor mensen het meest.

Mijn opstanden, mijn onbeschrijfelijke pijnen zijn niet opgeëist

Uw eer is oneerlijk, wat heb ik gezien die verkopen?

Mijn opstanden, mijn onbeschrijfelijke pijnen zijn niet opgeëist

Uw eer is oneerlijk, wat heb ik gezien die verkopen?

Ik zag degene die zuchtte

Ik zag de prieel

Aan de andere kant, overal

Ik heb degenen gezien die denken dat het de hemel is

Ik zie dat je liefde nodig hebt

Ik zie dat je compassie nodig hebt

Open hart onverzadigbaar

Welke kannibalen heb ik gezien?

Tekst: Ahmet Selcuk Ilkan

Muziek: Mehmet Aslan