Surface Detail - Afterlife

Is there ever really a right time

You had led me to believe

Some day you would be there for me

When the stars above aline

When you weren’t so concerned

I kept looking for the clues

So I waited in the shadows of my heart

And the still the time was never right

Until one day I stopped caring

And began to forget why I long to be so close

And I disappear into the darkness

And the darkness turns to pain

Never went away

Until all that remained

Was buried

Deep beneath the surface

A shell of what things could have been

Tired bones beneath the vail

Of guarded secret are too frail

Sad to think I never knew

You were searching for the words

For the moment to emerge

Yet the moment never came

You couldn’t risk my fragile frame

Until one day you stopped caring

And began to forget why you tried to be so close

And you disappeared into the darkness

And the darkness turned to pain

And never went away

Until all that remained

Was buried

Deep beneath the surface

(Piano solo)

I would scream just to be heard

As if yelling at the stars

I was bleeding just to feel

You would never say a word

Kept me reaching in the dark

Always something to conceal

Until one day I stopped caring

And began to forget why I longed to be so close

And I disappear into the darkness

And the darkness turned to pain

And never went away

Until all that remained was buried

Deep beneath the surface

… Beneath the surface…

Is er ooit echt een goed moment?

Je had me doen geloven

Op een dag zou je er voor me zijn

Wanneer de sterren boven aline

Toen je nog niet zo bezorgd was

Ik bleef zoeken naar de aanwijzingen

Dus ik wachtte in de schaduw van mijn hart

En toch was de tijd nooit goed

Tot ik op een dag niet meer om me gaf

En begon te vergeten waarom ik zo graag zo dichtbij wil zijn

En ik verdwijn in de duisternis

En de duisternis verandert in pijn

Nooit weggegaan

Tot dat alles overbleef

Was begraven

Diep onder de oppervlakte

Een schil van wat dingen hadden kunnen zijn

Vermoeide botten onder de vail

Bewaakt geheim zijn te zwak

Triest om te denken dat ik het nooit heb geweten

Je zocht naar de woorden

Voor het moment om te verschijnen

Maar het moment kwam nooit

Je kon mijn fragiele frame niet riskeren

Tot je op een dag niet meer om je gaf

En begon te vergeten waarom je zo dichtbij probeerde te zijn

En je verdween in de duisternis

En de duisternis veranderde in pijn

En ging nooit weg

Tot dat alles overbleef

Was begraven

Diep onder de oppervlakte

(Piano-solo)

Ik zou schreeuwen om gehoord te worden

Alsof je tegen de sterren schreeuwt

Ik bloedde gewoon om te voelen

Je zou nooit een woord zeggen

Hield me in het duister

Altijd iets te verbergen

Tot ik op een dag niet meer om me gaf

En begon te vergeten waarom ik zo graag zo dichtbij wilde zijn

En ik verdwijn in de duisternis

En de duisternis veranderde in pijn

En ging nooit weg

Tot alles wat overbleef werd begraven

Diep onder de oppervlakte

... Onder de oppervlakte ...