Destructive Tendencies - Advocates

Pull me under but hold me close

I wanna feel the beating of your chest

I am fucking delusional without you!

My concience is slowly eating me alive

I tried to run, tried to hide

How can I let go and leave this all behind

Somethings got to give

Look me dead in the eyes, tell me you can’t feel this too?

My head is a mess, can’t shake this fucking unrest, in the end it was always you

My indecisions have led us to this

A broken home, I’ve got nothing left

Pick me up and piece me together

Quit making a fool out of me

Its time I took what’s mine

And mend all the bridges that I’ve burned in time

What can I do?

My tired bones have always led me to you

You’re to afraid to speak

Im fighting back the urge to say I told you so

It’s like pulling the teeth from my head

Trying to get through to you will fucking kill me in the end.

This house was

once our home

Now all that stands is the fractured remains we walk upon

My conscience is slowly eating me alive

Wide awake I’ve been

Counting days, passing time out of my mind

Will I ever mend

My hollow body, can’t take much more of this pain.

I’m sorry I could never give

you what you need.

You hold the knife, now fucking sever the ties

End it all set us free, then chase what you seek

Suffice to say that I loved you all the same

But you tore my heart out

That’s not to say I never hurt you myself

Trek me onder maar houd me dicht tegen me aan

Ik wil het kloppen van je borst voelen

Ik heb een waanvoorstelling zonder jou!

Mijn geweten eet me langzaam levend op

Ik probeerde weg te rennen, probeerde me te verbergen

Hoe kan ik loslaten en dit allemaal achter me laten?

Er moet iets worden gegeven

Kijk me dood in de ogen, zeg me dat je dit ook niet kunt voelen?

Mijn hoofd is een puinhoop, ik kan deze verdomde onrust niet van me afschudden, uiteindelijk was jij het altijd

Mijn besluiteloosheid heeft ons hiertoe gebracht

Een kapot huis, ik heb niets meer

Pak me op en deel me samen

Stop met me voor gek te zetten

Het is tijd dat ik nam wat van mij is

En repareer alle bruggen die ik in de tijd heb verbrand

Wat kan ik doen?

Mijn vermoeide botten hebben me altijd naar jou geleid

Je bent bang om te praten

Ik vecht tegen de drang om te zeggen dat ik het je toch gezegd heb

Het is alsof ik de tanden uit mijn hoofd trek

Als ik je probeer te bereiken, vermoord je me uiteindelijk.

Dit huis was

eens ons huis

Nu staan ​​alleen de gebroken overblijfselen waar we op lopen

Mijn geweten eet me langzaam levend op

Klaarwakker ben ik geweest

Dagen tellen, tijd verdrijven uit mijn hoofd

Zal ik ooit herstellen

Mijn holle lichaam kan niet veel meer van deze pijn aan.

Het spijt me dat ik nooit kon geven

je wat je nodig hebt.

Jij houdt het mes vast, verbreek nu verdomme de banden

Maak er een einde aan, bevrijd ons en jaag dan na wat je zoekt

Het volstaat te zeggen dat ik toch van je hield

Maar je scheurde mijn hart eruit

Dat wil niet zeggen dat ik je zelf nooit pijn heb gedaan