1967 - Adrian Belew

Last night

I took a walk into the back of my mind

Through the trash and the warning signs

There was a party full of jokes and clich’s

I couldn’t think of anything to say

And so I slipped into the men’s room there

I saw my hair a way it’s never been before

I took the stairs from my head to my heart

I didn’t know they were so far apart

The heart is like a little chapel somewhere

The pretty lights and the empty chairs

But I’m gonna bring a broom next time

I’ll sweep out all the broken strings I find

She walks me down to my private train

And lays me down in my sleeping car

She keeps my elephant out of the rain

And sees to the care of my vintage cars

She is the blood of my life

Without her I would starve

Who you gonna run to?

Who you gonna hide behind?

Who you gonna turn to

When there’s nobody home but you?

Afgelopen nacht

Ik maakte een wandeling in mijn achterhoofd

Door de prullenbak en de waarschuwingsborden

Er was een feest vol grappen en clichés

Ik kon niets bedenken om te zeggen

En dus glipte ik daar het herentoilet binnen

Ik zag mijn haar zoals het nog nooit eerder was

Ik nam de trap van mijn hoofd naar mijn hart

Ik wist niet dat ze zo ver uit elkaar lagen

Het hart is als een kleine kapel ergens

De mooie lichtjes en de lege stoelen

Maar de volgende keer neem ik een bezem mee

Ik veeg alle kapotte snaren weg die ik vind

Ze brengt me naar mijn privétrein

En legt me neer in mijn slaapwagen

Ze houdt mijn olifant uit de regen

En zorgt voor de verzorging van mijn oldtimers

Ze is het bloed van mijn leven

Zonder haar zou ik verhongeren

Naar wie ga je rennen?

Achter wie ga je je verstoppen?

Bij wie ga je je wenden?

Als er niemand thuis is behalve jij?