Hunger - Acylum, Ayria

I wanted the stars, you gave me the sky

It will never be enough

My hunger strikes, I’m never satisfied

I just can’t consume enough

My will breaking, racing towards a bitter end

Choking on the aftertaste

How can I survive on what you’ve given?

It will never satiate

On these stars I’ve made a wish

A million voices, a million fists

I wish I may, I wish I might

Devour it all in one bite

Will all this ever be enough?

I don’t want to hunger anymore

Sometimes I lose my passion, forgetting all I loved

Is this the best we’ll ever know?

All my idols gave up long ago

I’m terrified I’ll lose the taste for all I’ve loved

When the sweetness starts to lose its taste

The sour contaminates

From pretty pedestals we’re getting all we’ve craved

Try to swallow up the shame

When beauty all decays and rots

I’m still starving deep inside

Tearing petals off me one by one

Until I’m just barely alive

Is it ever enough?

Forgotten all that I’ve loved

Is this the best we’ll know?

All my idols gave up so long ago

Ik wilde de sterren, je gaf me de lucht

Het zal nooit genoeg zijn

Mijn honger slaat toe, ik ben nooit tevreden

Ik kan gewoon niet genoeg consumeren

Mijn wil breekt, racet naar een bitter einde

Verstikking in de nasmaak

Hoe kan ik overleven van wat je hebt gegeven?

Het zal nooit verzadigen

Op deze sterren heb ik een wens gedaan

Een miljoen stemmen, een miljoen vuisten

Ik wou dat ik kon, ik wou dat ik kon

Verslind alles in één hap

Zal dit alles ooit genoeg zijn?

Ik wil geen honger meer hebben

Soms verlies ik mijn passie en vergeet ik alles waar ik van hield

Is dit het beste dat we ooit zullen weten?

Al mijn idolen hebben het al lang geleden opgegeven

Ik ben doodsbang dat ik de smaak zal verliezen voor alles waar ik van heb gehouden

Wanneer de zoetheid zijn smaak begint te verliezen

Het zuur vervuilt

Van mooie sokkels krijgen we alles waar we naar verlangden

Probeer de schaamte in te slikken

Wanneer alle schoonheid vergaat en rot

Ik verhonger nog steeds diep van binnen

Scheur de bloemblaadjes één voor één van me af

Tot ik nog maar net leef

Is het ooit genoeg?

Alles vergeten waar ik van heb gehouden

Is dit het beste dat we weten?

Al mijn idolen hebben het zo lang geleden opgegeven