Funeral Elegy - Abyssic

In his own worth

In his life was grace

Even in his heart and memories

He was god

But now in oblivion

And his darkest days yet to come

A soul now free from stains of evil

Nor can this thought of him

Who loved him least

If he ever was loved

He cannot raze out

His lamented tomb

Remembering what he is

But suiting to his habit

And his virtue was best attired

Now in the waste of many idle words

Not cared to be heard

He who search for the child pure at heart

Lost within him

The true love and active grace

Gestures so mild

Clean-tempered, steady trust

As he descended from his illustrious blood

He heard

The overwhelming sound of lust and desire

With great confidence

He joined them in sinful fornication

As God wept, and the Earth raged

He fell from grace

Never had he known such passion

He was free

In zijn eigen waarde

In zijn leven was genade

Zelfs in zijn hart en herinneringen

Hij was god

Maar nu in de vergetelheid

En zijn donkerste dagen moeten nog komen

Een ziel nu vrij van vlekken van het kwaad

Noch kan deze gedachte aan hem

Wie hield er het minst van hem?

Als hij ooit geliefd was?

Hij kan niet uitroeien

Zijn betreurde graf

Onthouden wat hij is

Maar passend bij zijn gewoonte

En zijn deugd was het best gekleed

Nu in de verspilling van veel ijdele woorden

Het interesseert me niet om gehoord te worden

Hij die het kind zuiver van hart zoekt

Verloren in hem

De ware liefde en actieve genade

Gebaren zo zacht

Schoongehumeurd, vast vertrouwen

Toen hij afstamde van zijn illustere bloed

Hij hoorde

Het overweldigende geluid van lust en verlangen

Met veel vertrouwen

Hij voegde zich bij hen in zondige ontucht

Terwijl God huilde en de aarde woedde

Hij viel uit de gratie

Nooit had hij zo'n passie gekend

Hij was vrij