Arc of Failure (Law of Nature, Pt. 2) - A Storm Of Light

Is it not obvious that someone, who customarily

Lives in a state of suffering, requires a different sort Of religion?

From a person habitually living in a state of well-being?

The acts of men, carried over from past centuries

Will gradually destroy them.

Man as pariah, piranha, a parasite

An all-consuming ravenous beast

Who devours every other creature,

Wreaking havoc upon a female planet

Who bears the scars of his insatiable hunger

Her body pitted by deep wounds gauged into her flesh

As he leeches her natural elements

To power his infernal machines.

Machines which spew black bile

Poisoning everything

As man gluts on the Earths' sacred fluids and precious Minerals

Until Nature herself stages a hostile insurrection

Against mans' gluttony and greed.

I felt that my existence here

Was becoming a distorted, twilight memory

Is het niet duidelijk dat iemand die gewoonlijk

Leeft in een staat van lijden, vereist een ander soort religie?

Van een persoon die gewoonlijk in een staat van welzijn leeft?

De daden van mannen, overgenomen uit de afgelopen eeuwen

Zal ze geleidelijk vernietigen.

De mens als paria, piranha, een parasiet

Een allesverslindend vraatzuchtig beest

Die elk ander schepsel verslindt,

Een ravage aanrichten op een vrouwelijke planeet

Wie draagt ​​de littekens van zijn onverzadigbare honger?

Haar lichaam met diepe wonden die in haar vlees waren geboord

Terwijl hij haar natuurlijke elementen bloedt

Om zijn helse machines aan te drijven.

Machines die zwarte gal spuwen

Alles vergiftigen

Terwijl de mens zich overgeeft aan de heilige vloeistoffen en kostbare mineralen van de aarde

Totdat de natuur zelf een vijandige opstand opzet

Tegen de gulzigheid en hebzucht van de mens.

Ik voelde dat mijn bestaan ​​hier

Werd een vervormde, schemerige herinnering