The Golden Path (Ewan Pearson Extended Vocal) (Feat. The Flaming Lips) - The Chemical Brothers, The Flaming Lips, Tom Rowlands

As I walked along the supposed golden path,

I was confronted by mysterious spectres.

They pointed to the graveyard, over and yonder hill.

I paused in cosmic reflection,

Confused and wondering, of how I came to die.

Hmmm…

I was confused, for if I was dead.

How and why, did I die?

But I composed myself.

And decided I should face it.

But I stood there alive on the supposed golden path,

And I was confronted by powerful demon force.

They said it was the devil, and when he spoke,

His words flowed like glowing lava from the mouth of a volcano.

And I said: Help me lord!

I found myself in some kind of Hell!

But I did not believe in him, heaven and hell,

World in opposites, kind of reality.

And I gained control of myself, and I decided to press on.

And as I walked along the supposed golden path,

I was trembling with fear, oh the lions and wizards yet to come.

I seen in the distance, silver mountains rising high in the clouds.

And a voice from above did wisper some shining answer from the moon.

Please forgive me, I never meant to hurt you.

(As I walked along)

Please forgive me, (As I walked along)

I never meant to hurt you.

(As I walked along)

(As I walked along)

Please forgive me, I never meant to hurt you.

Terwijl ik langs het veronderstelde gouden pad liep,

Ik werd geconfronteerd met mysterieuze spoken.

Ze wezen naar het kerkhof, over en gindse heuvel.

Ik pauzeerde in kosmische reflectie,

Verward en benieuwd, hoe ik kwam te sterven.

Hmmm…

Ik was in de war, want als ik dood was.

Hoe en waarom ben ik overleden?

Maar ik heb mezelf gecomponeerd.

En besloot dat ik het onder ogen moest zien.

Maar ik stond daar levend op het veronderstelde gouden pad,

En ik werd geconfronteerd met een krachtige demonische kracht.

Ze zeiden dat het de duivel was, en toen hij sprak,

Zijn woorden vloeiden als gloeiende lava uit de mond van een vulkaan.

En ik zei: Help me heer!

Ik bevond me in een soort hel!

Maar ik geloofde niet in hem, hemel en hel,

Wereld in tegenstellingen, een soort van realiteit.

En ik kreeg controle over mezelf en besloot door te gaan.

En terwijl ik langs het veronderstelde gouden pad liep,

Ik beefde van angst, oh de leeuwen en tovenaars die nog moesten komen.

Ik zag in de verte zilveren bergen hoog in de wolken oprijzen.

En een stem van boven fluisterde een schitterend antwoord van de maan.

Vergeef me alsjeblieft, het was nooit mijn bedoeling om je pijn te doen.

(Terwijl ik liep)

Vergeef me alsjeblieft, (terwijl ik liep)

Het was nooit mijn bedoeling om je pijn te doen.

(Terwijl ik liep)

(Terwijl ik liep)

Vergeef me alsjeblieft, het was nooit mijn bedoeling om je pijn te doen.