Murdoch - Trees

Going to Murdoch’s mountain to lay down my thoughts

Passing through the valley of stones for my mind has wandered here

Barren land of beauty the sun has burnt a scar upon your face

Under harvest moons I discovered your ways

I shall follow the river of sand to the South

See the mountains rise where the sky gives way to Murdoch’s might

Always feeling brighter your own mysterious life freezes

Slipping under the shroud that the mountain now holds

Murdoch tempted me here gave me pennies to lend

Sang so sweetly of sleep that I couldn’t wait to get to the end

Black-beaked crow cry a warning of oncoming rain

Give your wings to the mountain your body to the starving earth

Brighter still the flower of life may grow away from the sun

Knowing that with darkness a new light has come

Murdoch beckons me now calls me brother not friend

Speaks so sadly of life that I can’t wait to get to the end

Cold winds blow in the face of all hope that is born

Eastward comes but the fire of the North will not hold to southern skies

Even earthly silence cannot control the spinning wheels of time

This is Murdoch’s mountain no green hill of life

Naar de berg van Murdoch gaan om mijn gedachten neer te leggen

Door de vallei van stenen gaan voor mijn geest is hier afgedwaald

Onvruchtbaar land van schoonheid, de zon heeft een litteken op je gezicht gebrand

Onder oogstmanen heb ik jouw wegen ontdekt

Ik zal de rivier van zand volgen naar het Zuiden

Zie de bergen rijzen waar de lucht plaatsmaakt voor Murdochs macht

Altijd helderder voelen, je eigen mysterieuze leven bevriest

Uitglijden onder de lijkwade die de berg nu vasthoudt

Murdoch verleidde me hier gaf me centen om te lenen

Zo zoet van de slaap dat ik niet kon wachten om tot het einde te komen

Zwartsnuitkraai huilt een waarschuwing voor naderende regen

Geef je vleugels aan de berg, je lichaam aan de uitgehongerde aarde

Nog helderder kan de bloem van het leven weggroeien van de zon

Wetende dat met duisternis een nieuw licht is gekomen

Murdoch wenkt me nu noemt me broer geen vriend

Spreekt zo triest over het leven dat ik niet kan wachten om tot het einde te komen

Koude wind waait in het aangezicht van alle hoop die geboren is

Oostwaarts komt maar het vuur van het noorden houdt niet stand tot de zuidelijke hemel

Zelfs aardse stilte kan de draaiende wielen van de tijd niet beheersen

Dit is de berg van Murdoch, geen groene heuvel van het leven