Penelope - Robi Draco Rosa

Me despierto en el alba soñando no sé qué

Desayuno con lluvia y te recuerdo en el café.

Soñé tu figura lejos, esperando en los suburbios del olvido (Penélope)

Y me vi solo, zarpando en barcos de oro que llené con regalos para ti Y luego vi que por celos el mar de mis tormentos se tragaba el barco

Y aquel loco que era yo,

Y todo naufragó.

Qué lejos tú, qué lejos yo,

Los escombros de mi vida se deslizan con la lluvia

Recordando a Penélope.

Me abandono a las olas, me escupen del mar.

Han pasado los años, nadie sabe en dónde estás.

Las calles desiertas por las noches

Y tu cara se dibuja en mi memoria

Los árboles se abrazan, como bosques de esqueletos

En la lluvia, y mi sueño naufragó.

Qué lejos tú, qué lejos yo Llueven lágrimas de menta y me emborracho de amargura

Olvidando a Penélope.

Qué lejos tú, qué lejos yo Los escombros de mi vida se deslizan con la lluvia

Olvidando a Penélope.

Me refugio en las tavernas y me vuelvo taciturno

Olvidando a Penélope

Qué lejos tú, qué lejos yo Lo que queda de mi vida lo malgasto en los tugurios

Recordando a Penélope

Lo que queda de mi vida lo malgasto en los tugurios

Recordando a Penélope

Recordando a Penélope.

Ik word wakker bij het ochtendgloren en droom ik weet niet wat

Ontbijt met regen en ik herinner me je in het café.

Ik droomde van je figuur ver weg, wachtend in de buitenwijken van de vergetelheid (Penélope)

En ik zag mezelf alleen, zeilend op gouden schepen die ik voor jou vulde met geschenken En toen zag ik dat uit jaloezie de zee van mijn kwellingen het schip verzwolg

En die gek, dat was ik,

En alles was schipbreuk geleden.

Hoe ver weg jij, hoe ver weg mij,

Het puin van mijn leven glijdt weg met de regen

Penelope herdenken.

Ik geef me over aan de golven, ze spuwen me uit de zee.

Jaren zijn verstreken, niemand weet waar je bent.

verlaten straten 's nachts

En je gezicht is getekend in mijn geheugen

De bomen omhelzen elkaar, als bossen van skeletten

In de regen, en mijn droom strandde.

Hoe ver weg jij, hoe ver weg mij Het regent munttranen en ik word dronken van bitterheid

Penelope vergeten.

Hoe ver weg jij, hoe ver weg ik Het puin van mijn leven glijdt met de regen

Penelope vergeten.

Ik zoek mijn toevlucht in de tavernes en word zwijgzaam

Penelope vergeten

Hoe ver weg jij, hoe ver ik ben Wat er nog over is van mijn leven ik verspil het in de sloppenwijken

Penelope herdenken

Wat er over is van mijn leven verspil ik in de sloppenwijken

Penelope herdenken

Penelope herdenken.