다 잊어 - Hye Na Park

De sneeuw glanst zacht in het maanlicht vannacht

Van een voetstap geen blijk

Dit lege, verlate land is vanaf nu mijn koninkrijk

Van de storm die in mij woedt, had tot nu toe niemand weet

Het werd mij teveel hoe ik mijn best ook deed

Laat niemand toe, spreek niemand aan

Wees gehoorzaam en ga hier niet vandaan

Voel niets, doe niets wat iets verraad!

Dat is nu te laat

Laat het los, Laat het gaan Het roer moet om, ja dat moet!

Laat het los, laat het gaan, Sluit de deuren nu voorgoed!

Wat men daar over mij beweert Raakt me hier niet meer

De kou heeft mij sowieso nooit gedeerd

Het is grappig dat wat afstand Zo snel meer inzicht gaf

Want de vrees die mij steeds voort joeg Glijdt nu al van mij af!

Ik ga opzoek naar wie ik ben Verleg de grenzen die ik ken

Geen goed of fout geld hier voor mij!

Ik ben vrij

Laat het los, Laat het gaan.

Voorbij is de storm in mij!

Laat het los, laat het gaan, Geen tranen meer, voorbij!

Hier begint mijn nieuw bestaan!

Onbevreesd en vrij

Mijn kracht neemt toe en schept een zuilenrij van steen

Mijn ziel bouwt een kasteel van ijskristallen om me heen

In elk kristal weerklinkt de echo van mijn geest

Ga nooit, nee nooit terug, het verleden is geweest

Laat het los, Laat het gaan Ik rijs uit de kilte op

Laat het los, Laat het gaan Op deze hoge top

Hier begint nu mijn leven weer

Vrij en onbevreesd!

Kou is voor mij nooit een punt geweest