God of Subservience - Internal Bleeding

You destroyed my being and my sanity

Tried to break my shell through the slaughtering of my family

You ran away unscathed, but not for long

As I wait in my asylum, temporarily my mind is gone

You had better fear me.

I’ll make your life a living misery

Once I find you I’ll punish you unmercifully

I will feel your pain, an orchestrated symphony of cries

But now I wait, you’ll soon die

Sitting here alone, I wait in the darkness, plotting my revenge

When I find you my family will be avenged

Motherfucker

You will submit to my punishment

As I wait in limbo I know this isn’t it

Dreaming of a time when I have a piece of mind

A time of dreams and pleasures, a life without crime

Now I’m over the edge, towards the brink of insanity

But now it’s becoming a part of me

I’m starting to enjoy this new existence and loathe all of humanity

Hate monger inflicting pain

Through years of waiting I’m finally free

Fooled all around me, into believing I’m sane

Now begins my trek, into this torturous game

I know where you live, where you sleep/hide

After these years, you thought I was away to die

My hate increases, my spirit is renewed

I feel alive again, ready to strike soon

I can taste your blood and your pain

This punished existence is a burning flame

A flame of hate, sorrow/grief that’s embedded in my name

Oh it will feel good to tear you apart

Limb by limb your flesh will be sore

You will scream in anguish and I will punich you more

I’ve got you now bastard, in my clenching grasp

You can’t escape me as you breathe your final gasp

Your life is being snuffed out with each slashing gash

Your screams of torment excite me more and more

Your life’s now over in a flash

Now my quest comes to an end

Is it over?

Or is a new beginning at hand?

Je hebt mijn wezen en mijn gezond verstand vernietigd

Ik probeerde mijn schulp te breken door het afslachten van mijn familie

Je rende ongedeerd weg, maar niet voor lang

Terwijl ik in mijn asiel wacht, zijn mijn gedachten tijdelijk weg

Je kunt maar beter bang voor me zijn.

Ik maak van je leven een levende ellende

Zodra ik je vind, zal ik je genadeloos straffen

Ik zal je pijn voelen, een georkestreerde symfonie van kreten

Maar nu wacht ik, je zult snel sterven

Terwijl ik hier alleen zit, wacht ik in de duisternis, terwijl ik mijn wraak beraam

Als ik je vind, zal mijn familie gewroken worden

klootzak

Je onderwerpt je aan mijn straf

Terwijl ik in het ongewisse wacht, weet ik dat dit het niet is

Dromen van een tijd dat ik een gemoedsrust heb

Een tijd van dromen en genoegens, een leven zonder misdaad

Nu ben ik over de rand, op de rand van waanzin

Maar nu wordt het een deel van mij

Ik begin van dit nieuwe bestaan ​​te genieten en walg van de hele mensheid

Haatzaaier die pijn toebrengt

Door jaren van wachten ben ik eindelijk vrij

Overal om me heen voor de gek gehouden, door te geloven dat ik gezond ben

Nu begint mijn tocht, in dit martelende spel

Ik weet waar je woont, waar je slaapt/verbergt

Na deze jaren dacht je dat ik weg was om te sterven

Mijn haat neemt toe, mijn geest is vernieuwd

Ik voel me weer levend, klaar om snel toe te slaan

Ik kan je bloed en je pijn proeven

Dit gestrafte bestaan ​​is een brandende vlam

Een vlam van haat, verdriet/rouw die is ingebed in mijn naam

Oh, het zal goed voelen om je uit elkaar te scheuren

Ledematen voor ledematen, je vlees zal pijnlijk zijn

Je zult schreeuwen van angst en ik zal je nog meer straffen

Ik heb je nu klootzak, in mijn klemmende greep

Je kunt niet aan me ontsnappen als je je laatste adem uitblaast

Je leven wordt uitgedoofd met elke snijdende snee

Je kreten van kwelling winden me steeds meer op

Je leven is nu in een flits voorbij

Nu komt er een einde aan mijn zoektocht

Het is voorbij?

Of is er een nieuw begin nabij?