Прощайте, скалистые горы - Николай Крючков

Прощайте, скалистые горы,

На подвиг Отчизна зовет!

Мы вышли в открытое море,

В суровый и дальний поход.

А волны и стонут, и плачут,

И плещут на борт корабля...

Растаял в далеком тумане Рыбачий,

Родимая наша земля.

Корабль мой упрямо качает

Крутая морская волна,

Поднимет и снова бросает

В кипящую бездну она.

Обратно вернусь я не скоро,

Но хватит для битвы огня.

Я знаю, друзья, что не жить мне без моря,

Как море мертво без меня.

Нелегкой походкой матросской

Иду я навстречу врагам,

А после с победой геройской

К скалистым вернусь берегам.

Хоть волны и стонут, и плачут,

И плещут на борт корабля,

Но радостно встретит героев Рыбачий,

Родимая наша земля.

Vaarwel rotsachtige bergen

Het moederland vraagt ​​om een ​​prestatie!

We gingen de zee op

Op een zware en lange reis.

En de golven kreunen en huilen,

En spetteren aan boord van het schip...

Rybachy smolt in de verre mist,

Ons geboorteland.

Mijn schip schudt koppig

koele zeegolf

Pakt op en gooit weer

Ze is in de kokende afgrond.

Ik kom niet snel terug

Maar genoeg voor de vuurgevecht.

Ik weet, vrienden, dat ik niet kan leven zonder de zee,

Alsof de zee dood is zonder mij.

De ongemakkelijke gang van een zeeman

Ik ga mijn vijanden ontmoeten

En daarna met een heroïsche overwinning

Ik zal terugkeren naar de rotsachtige kusten.

Hoewel de golven kreunen en huilen,

En spetteren aan boord van het schip

Maar Rybachy zal graag de helden ontmoeten,

Ons geboorteland.