L' hymne à l‘amour - Édith Piaf

Le ciel bleu sur nous peut s’effondrer,

Et la terre peut bien s’ecrouler,

Peu m’importe si tu m’aimes,

Je me fous du monde entier.

Tant qu' l’amour innondera mes matins,

Tant qu’mon corps fremira sous tes mains,

Peu m’importent les problemes,

Mon amour, puisque tu m’aimes.

J’irais jusqu’au bout du monde,

Je me ferais teindre en blonde,

Si tu me le demandais.

J’irais decrocher la lune,

J’irais voler la fortune,

Si tu me le demandais.

Je renierais ma patrie,

Je renierais mes amis,

Si tu me le demandais.

On peut bien rire de moi,

Je ferais n’importe quoi,

Si tu me le demandais.

Si un jour, la vie t’arrache a moi,

Si tu meurs, que tu sois loin de moi,

Peu m’importe si tu m’aimes,

Car moi je mourrais aussi.

Nous aurons pour nous l’eternite,

Dans le bleu de toute l’immensite,

Dans le ciel, plus de probleme,

Mon amour, crois-tu qu’on s’aime?

Dieu reunit ceux qui s’aiment.

De blauwe lucht boven ons kan afbrokkelen,

En de aarde kan heel goed afbrokkelen,

Het kan me niet schelen of je van me houdt,

Kan me niet schelen.

Zolang liefde mijn ochtenden overspoelt,

Zolang mijn lichaam trilt onder jouw handen,

Ik geef niet om de problemen,

Mijn liefste, omdat jij van mij houdt.

Ik zou naar het einde van de wereld gaan,

Ik zou mezelf blond verven,

Als je het mij vraagt.

Ik zou gaan en de maan vangen,

Ik zou fortuin stelen,

Als je het mij vraagt.

Ik zou mijn vaderland verloochenen,

Ik zou mijn vrienden verloochenen,

Als je het mij vraagt.

Je kunt om me lachen,

Ik zou alles doen,

Als je het mij vraagt.

Als het leven je op een dag van me wegtrekt,

Als je sterft, wees dan ver van mij,

Het kan me niet schelen of je van me houdt,

Want ik zou ook doodgaan.

We zullen de eeuwigheid voor ons hebben,

In het blauw van alle onmetelijkheid,

In de lucht, geen problemen meer,

Mijn liefste, denk je dat we van elkaar houden?

God verenigt degenen die liefhebben.