The Sundial - Psyche

Sleeping alone at night

In an empty house

No one can hear your lonely sigh

The walls are wide and claustrophobic

Where will you go?

To drown your sorrows

The phone never rings

The shadow of the night

Permeates the empty space

Where emotion once reside

There was a time of colour

And cheerful faces now like dust

All becomes black and white

Catatonic

Like the sundial

Shifting time

Another day is all in motion

Spring leaves to fall

's Nachts alleen slapen

In een leeg huis

Niemand kan je eenzame zucht horen

De muren zijn breed en claustrofobisch

Waar ga je heen?

Om je verdriet te verdrinken

De telefoon gaat nooit

De schaduw van de nacht

Doordringt de lege ruimte

Waar emotie ooit woonde

Er was een tijd van kleur

En vrolijke gezichten nu als stof

Alles wordt zwart-wit

catatonisch

Zoals de zonnewijzer

Schakeltijd

Een andere dag is helemaal in beweging

Lentebladeren om te vallen