Lady With A Fan - Grateful Dead

Let my inspiration flow in token rhyme, suggesting rhythm,

That will not forsake you, till my tale is told and done.

While the firelight’s aglow, strange shadows from the flames will grow,

Till things we’ve never seen will seem familiar.

Shadows of a sailor, forming winds both foul and fair all swarm.

Down in Carlisle, he loved a lady many years ago.

Here beside him stands a man, a soldier from the looks of him,

Who came through many fights, but lost at love.

While the story teller speaks, a door within the fire creaks;

Suddenly flies open, and a girl is standing there.

Eyes alight, with glowing hair, all that fancy paints as fair,

She takes her fan and throws it, in the lion’s den.

Which of you to gain me, tell, will risk uncertain pains of hell?

I will not forgive you if you will not take the chance.

The sailor gave at least a try, the soldier being much too wise,

Strategy was his strength, and not disaster.

The sailor, coming out again, the lady fairly leapt at him.

That’s how it stands today.

You decide if he was wise.

The story teller makes no choice.

Soon you will not hear his voice.

His job is to shed light, and not to master.

Since the end is never told, we pay the teller off in gold,

In hopes he will return, but he cannot be bought or sold

Laat mijn inspiratie stromen in symbolisch rijm, suggererend ritme,

Dat zal je niet in de steek laten, totdat mijn verhaal is verteld en gedaan.

Terwijl het vuur gloeit, zullen vreemde schaduwen van de vlammen groeien,

Tot dingen die we nog nooit hebben gezien, vertrouwd zullen lijken.

Schaduwen van een zeeman, vormen winden die zowel vuil als helder zijn, alle zwerm.

In Carlisle hield hij jaren geleden van een vrouw.

Hier naast hem staat een man, een soldaat zo te zien,

Die door vele gevechten kwam, maar verloor door liefde.

Terwijl de verteller spreekt, kraakt een deur in het vuur;

Vliegt ineens open en daar staat een meisje.

Ogen verlicht, met gloeiend haar, al die mooie verven als eerlijk,

Ze pakt haar waaier en gooit hem in de leeuwenkuil.

Wie van jullie om mij te winnen, zal onzekere pijnen van de hel riskeren?

Ik zal het je niet vergeven als je de kans niet grijpt.

De matroos probeerde het tenminste, de soldaat was veel te wijs,

Strategie was zijn kracht, en geen ramp.

Toen de matroos weer naar buiten kwam, sprong de dame redelijk op hem af.

Zo staat het er vandaag de dag voor.

Jij bepaalt of hij wijs was.

De verteller maakt geen keuze.

Straks hoor je zijn stem niet meer.

Het is zijn taak om licht te werpen, en niet om te beheersen.

Omdat het einde nooit wordt verteld, betalen we de kassier af in goud,

In de hoop dat hij zal terugkeren, maar hij kan niet worden gekocht of verkocht