Pastures of Plenty - The Brothers Four

It’s a mighty hard row that my poor hands have hoed

My poor feet have traveled a hot dusty road

Out of your dust Bowl and Westward we rolled

Blue deserts so hot and your mountains so cold

I wandered all over this green growing land

Where ever your crops are I lend you my hands

At the edge of your cities, you’ll see me and then

I come with the dust and I’m gone with the wind

California, Arizona, I worked on your crops

North up to Oregon to gather your hops

I got beets from your ground

I cut grapes from your vines

To sat on our table’s that light that sparkling wine

Green pastures of plenty from dry desert ground

From the grand Coulee Dam where the water runs down

Every state of this Union us migrants have been

Oh we come with the dust and we’re gone with the wind

It’s always we rambled that river and I

All along your green Valley’s I’d work till I die

I traveled this road until death lets me be

‘Cause pastures of plenty must always be free

It’s a mighty hard row that my poor hands have hoed

My poor feet have traveled a hot dusty road

Edge of your cities you see me and then

I come with the dust and I’m gone with the wind

Het is een keiharde ruzie die mijn arme handen hebben geschoeid

Mijn arme voeten hebben een hete stoffige weg afgelegd

Uit je stof Bowl en Westward rolden we

Blauwe woestijnen zo heet en je bergen zo koud

Ik dwaalde door dit groen groeiende land

Waar je gewassen ook zijn, ik leen je mijn handen

Aan de rand van je steden zie je mij en dan

Ik kom met het stof en ik ben weg met de wind

Californië, Arizona, ik heb aan uw gewassen gewerkt

Noordwaarts naar Oregon om je hop te verzamelen

Ik heb bieten van jouw grond

Ik sneed druiven van je wijnstokken

Om op onze tafel te zitten is dat licht die mousserende wijn

Veel groene weiden van droge woestijngrond

Van de grote Coulee Dam waar het water naar beneden stroomt

Elke staat van deze Unie is ons migranten geweest

Oh we komen met het stof en we zijn weg met de wind

Het is altijd dat we over die rivier dwaalden en ik

Overal in je groene valleien zou ik werken tot ik sterf

Ik heb deze weg afgelegd tot de dood me laat zijn

Omdat weiden van overvloed altijd vrij moeten zijn

Het is een keiharde ruzie die mijn arme handen hebben geschoeid

Mijn arme voeten hebben een hete stoffige weg afgelegd

Aan de rand van je steden zie je mij en dan

Ik kom met het stof en ik ben weg met de wind