Another World - Inborn Suffering

At last reach the starfield domain

The land of men is now so far away

Time and distance have no meaning there

Only pale light of stars

The essence of the void

Is now clear to me

In the middle of space you are nothing

But a conscience

The whole universe is a breathing beast

Global ion storm

Washing galaxies

My will is now clera

As a part of it

I need to feed

Matter cry out my name

Godlike but shapeless

A gravitational singularity

I aspire everything

That comes

Pulsar

Giant Red

Magnetar

Everything got dropped

Into my insatiable mouth

Massive galactic nucleus

My quasar

My shining hat

Reflects my existence

Shapeless

But shameless

I tend to gather as much

As I can

In my non dimension

My will is still clear

As a part of it

I need to feed

Matter more than ever

Cry out my name

Godsized but shapeless

I aspire everything

Thar comes

I’m crumbling under my own weight

I’m returning to the void

A ray of light pierces me from within

Leading to an unknown location

Neglecting the cataclysm

Left behind

Transfiguring the limits

Limits of time and space

I reach the essence of the I

And I become a nebula

Into Another World

Eindelijk het starfield-domein bereikt

Het land van de mensen is nu zo ver weg

Tijd en afstand hebben daar geen betekenis

Alleen bleek licht van sterren

De essentie van de leegte

Is me nu duidelijk

Midden in de ruimte ben je niets

Maar een geweten

Het hele universum is een ademend beest

Globale ionenstorm

Melkwegstelsels wassen

Mijn wil is nu clera

Als een onderdeel ervan

Ik moet voeden

Kwestie, roep mijn naam uit

Goddelijk maar vormloos

Een zwaartekrachtsingulariteit

Ik ambieer alles

Dat komt

pulsar

Reus Rood

Magnetar

Alles is gevallen

In mijn onverzadigbare mond

Enorme galactische kern

Mijn quasar

Mijn glanzende hoed

Weerspiegelt mijn bestaan

vormloos

Maar schaamteloos

Ik heb de neiging om zoveel te verzamelen

Als ik kan

In mijn niet-dimensie

Mijn wil is nog steeds duidelijk

Als een onderdeel ervan

Ik moet voeden

Belangrijker dan ooit

Roep mijn naam uit

Goddelijk maar vormloos

Ik ambieer alles

Thar komt

Ik bezwijk onder mijn eigen gewicht

Ik keer terug naar de leegte

Een lichtstraal doorboort me van binnenuit

Leidt naar een onbekende locatie

De ramp verwaarlozen

Achtergelaten

De limieten hervormen

Grenzen van tijd en ruimte

Ik bereik de essentie van het I

En ik word een nevel

In een andere wereld