The Light That Would Fade - Doom:VS

I’m plauged

By the silence you brought upon me Suffering

In the desolate laps of time

Tearing the flesh from my bones

Endless eternity awaits

The tears embrace me Life, erases me The failure within becomes now clear

The light will forever fade

As my life, forever fail

I’m nailed to the cross of my own creation

Torn… divided within

Reaching an end to it all

I’m lost wish despair

No one’s left to care

Alone… abandoned

To die by myself

Endless eternity awaits

The light that would fade appears now clear

So cold, the sudden breeze of death

Cleansing the soul, from my pain

Smothered by life

Emptiness takes hold

Eternity shines brighter

Than ever before

ik ben geplaagd

Door de stilte die je over me bracht Lijden

In de desolate ronden van de tijd

Het vlees van mijn botten scheuren

Eindeloze eeuwigheid wacht

De tranen omarmen me Leven, wist me De mislukking van binnen wordt nu duidelijk

Het licht zal voor altijd vervagen

Zoals mijn leven, voor altijd mislukt

Ik ben aan het kruis van mijn eigen creatie genageld

Verscheurd... verdeeld binnen

Een einde aan alles maken

Ik ben verloren wens wanhoop

Er hoeft niemand meer te zorgen

Alleen… verlaten

Om in mijn eentje te sterven

Eindeloze eeuwigheid wacht

Het licht dat zou vervagen, lijkt nu helder

Zo koud, de plotselinge bries van de dood

De ziel reinigen, van mijn pijn

Gesmoord door het leven

Leegte grijpt in

De eeuwigheid schijnt helderder

Dan ooit tevoren