Paa vintersti skal hun synge en gravsang som aldrig ender - Djevel

Nå er tiden kommen for bladene at falle

Og markene visne

Nå er tiden kommen for solen å gå bak åsen ned

Og ei mer varme kropp og siel

Veien som før var vid og åpen som himmerrikets port

Er nå lukket og ber deg gå bort

Her er hvitt og dypt

Så råt og kaldt

Hus og dyr er gåt i hi

Skodden for vindu, pass så hun ikke inn kan se

Da er du død!

Det finnes ingen spor på denne sti, bare svarte skritt

Som i et marritt

Månelyst og ensomt er dt at vandre på vintersti nå som

Livet er gået i hi og marefar rir

Stille stille skal hun fare over snø så hvit som dødningeben og knokkelhaug

Synge synge skal hun på en gravsang som aldri ender

Hun tar oss imot med døde hender

På vintersti går livets ben siste skritt inn i et hvitt mareritt

Nu is het tijd dat de bladeren vallen

En de velden verdorren

Nu is het tijd voor de zon om de heuvel af te gaan

En een warmer lichaam en ziel

De weg die vroeger wijd en open was als de poort van het koninkrijk der hemelen

Is nu gesloten en vraagt ​​je om te vertrekken

Hier is wit en diep

Zo rauw en koud

Huizen en dieren zijn ondergedoken

Het luik voor het raam, pas op dat je haar niet binnenlaat

Dan ben je dood!

Er zijn geen sporen op dit pad, alleen zwarte trappen

Als in een nachtmerrie

Maanlicht en eenzaam is dt om nu op winterpad te wandelen als

Het leven is in winterslaap gegaan en rijdt op marefar

Stilletjes moet ze over sneeuw zo wit als dode botten en botheuvels gaan

Ze zal een deuntje zingen dat nooit zal eindigen

Ze verwelkomt ons met dode handen

Op het winterpad gaan de benen van het leven de laatste stap in een witte nachtmerrie