Mongrels - Joan Osborne

Whatever happened to this

It was an island of bliss

In this ridiculous place

But now the river runs black

And I don’t know the way back

I feel it going to waste

We are the mongrels

Underneath the table

Fighting for the leavings

Tearing us to shreds

We are the mongrels

Tearing up the floorboards

Unaware of the banquet

Up above our heads

I reach across the divide

I want to take you inside

But something’s holding me bound

There is a thorn in my side

That’s coming on like a tide

These tender feelings do drown

We are the mongrels

Underneath the table

Fighting for the leavings

Tearing us to shreds

We are the mongrels

Tearing up the floorboards

Unaware of the banquet

Up above our heads

This is a chance for the prize

It’s waiting here in my eyes

You hardly look at me now

With every beat of my heart

I want to make a new start

But I don’t seem to know how

We are the mongrels

Underneath the table

Fighting for the leavings

Tearing us to shreds

We are the mongrels

Rolling on the floorboards

Unaware of the banquet

Up above our heads

Wat hier ook mee is gebeurd

Het was een eiland van gelukzaligheid

Op deze belachelijke plek

Maar nu loopt de rivier zwart

En ik weet de weg terug niet

Ik voel dat het verloren gaat

Wij zijn de bastaarden

Onder de tafel

Vechten voor de vertrekken

Ons aan flarden scheuren

Wij zijn de bastaarden

De vloerplanken scheuren

Niet op de hoogte van het banket

Boven ons hoofd

Ik reik over de kloof

Ik wil je mee naar binnen nemen

Maar iets houdt me vast

Er is een doorn in mijn zij

Dat komt op als een tij

Deze tedere gevoelens verdrinken

Wij zijn de bastaarden

Onder de tafel

Vechten voor de vertrekken

Ons aan flarden scheuren

Wij zijn de bastaarden

De vloerplanken scheuren

Niet op de hoogte van het banket

Boven ons hoofd

Dit is een kans op de prijs

Het wacht hier in mijn ogen

Je kijkt me nu bijna niet aan

Met elke slag van mijn hart

Ik wil een nieuwe start maken

Maar ik lijk niet te weten hoe

Wij zijn de bastaarden

Onder de tafel

Vechten voor de vertrekken

Ons aan flarden scheuren

Wij zijn de bastaarden

Rollend over de vloerplaten

Niet op de hoogte van het banket

Boven ons hoofd