Мотыльки - Не.kurili

Мы с пацанами как в былые сядем пошуршим,

В кармане семечки да пятаки, сижка за ухом,

Раскурим на троих штакет, бахнем по полной рюмке

С банки домашней кухни за тебя, братуха.

А помнишь как пахнет кофе по утрам, как пахнет хворостом,

Как страшен город по ночам в пятнадцать даже.

Может сильнее с первой стопки, чем с последней хапки

Кашель сильнее стоп тридцатки, не много страшно.

Там где шумит метель сквозь створки окон.

Там где сторонний шорох влился в щели комнат вспомнят.

Там где отшельник, плачущая мать вблизи с иконкой в скорби

О том, куда списались ее годы.

Разбудит мерзкий холод вновь и дождь размыл мой город,

Отец простит мой гонор, то что я шутил с любовью.

Белые халаты плачут мамкины телами павшими павших братьев,

А вот и мне теперь тридцатка, братья.

30 лет как некий насморк пройдет с опаской,

30 лет сгущают краски, уже не страшно.

30 лет любимый праздник мамы.

30 лет назад родился малый.

30 лет веду себя как юный мальчик.

30 лет смущает кашель, сминаю пластик.

30 лет любимый праздник мамы.

30 лет назад родился малый.

от любви,

Прошу, из памяти это моей сотри.

И время покажет, осталось детской игрой,

Герою чести окажется не судьбой.

А где-то малыми кучкой под козырьки

Горели спички ночами как мотыльки.

пять страниц с памяти моей сотри,

Пока что сгорели как мотыльки.

Мы с пацанами как в былые сядем пошуршим,

В кармане семечки да пятаки, сижка за ухом,

Раскурим на троих штакет, бахнем по полной рюмке

С банки домашней кухни за тебя, братуха.

Не стать сильней как в 20, не стать бы лишь как стадо,

Все кто мне жали краба, с правдой рядом, других не надо мне.

Жизнь полным ходом с годом в годы копим коробки,

Хаты, тапки, сходки, все в промокоды.

Кода — как ценности, не те уже,

Нам до карьерной как до бедности лишь пол пути.

В юности плащ нам на маразм,

После слабость перед сном, насморк, с опаской насморк.

Нам покарать проще чем сгладить, жить кого-то ради

И суть людства подгадить смеха ради,

Чтоб тонущих спасти цепляют страхи,

И жизнь — каратель, платим, не то что платят — тратим.

30 лет как некий насморк пройдет с опаской,

30 лет сгущают краски, уже не страшно.

30 лет любимый праздник мамы.

30 лет назад родился малый.

30 лет веду себя как юный мальчик.

30 лет смущает кашель, сминаю пластик.

30 лет любимый праздник мамы.

30 лет назад родился малый.

от любви,

Прошу, из памяти это моей сотри.

И время покажет, осталось детской игрой,

Герою чести окажется не судьбой.

А где-то малыми кучкой под козырьки

Горели спички ночами как мотыльки.

пять страниц с памяти моей сотри,

Пока что сгорели как мотыльки.

De jongens en ik zullen, net als in het verleden, gaan zitten en ritselen,

In de zak met zaden en stuivers, een zaadje achter het oor,

Laten we een piket roken voor drie, knal een vol glas

Uit een pot thuis koken voor jou, bro.

Weet je nog hoe koffie 's ochtends ruikt, hoe het ruikt naar kreupelhout,

Hoe eng is de stad zelfs om vijftien uur 's nachts.

Misschien sterker vanaf de eerste stapel dan vanaf de laatste hap

Hoest sterker dan tien meter, niet veel eng.

Waar de sneeuwstorm door de raamvleugels ritselt.

Waar geritsel van derden in de kieren van de kamers is gestroomd, zullen ze het zich herinneren.

Waar een kluizenaar is, een huilende moeder in de buurt met een icoon in verdriet

Over waar haar jaren heen zijn gegaan.

De afschuwelijke kou zal weer ontwaken en de regen spoelde mijn stad weg,

Vader zal mijn ambitie vergeven, die ik met liefde grapte.

Witte jassen mama's kreet met de lichamen van de gevallen gevallen broers,

En nu ben ik dertig, broeders.

30 jaar als een loopneus zal voorzichtig voorbij gaan,

30 jaar overdrijven, het is niet eng meer.

Al 30 jaar de favoriete vakantie van mama.

30 jaar geleden werd een kleine geboren.

Ik gedraag me al 30 jaar als een jonge jongen.

Al 30 jaar hoest en verpletter ik plastic.

Al 30 jaar de favoriete vakantie van mama.

30 jaar geleden werd een kleine geboren.

van liefde

Wis dit alstublieft uit mijn geheugen.

En de tijd zal het leren, blijft kinderspel

De held van eer zal niet het lot zijn.

En ergens in een klein bosje onder de vizieren

Lucifers brandden 's nachts als motten.

wis vijf pagina's uit mijn geheugen,

Tot nu toe brandden ze als motten.

De jongens en ik zullen, net als in het verleden, gaan zitten en ritselen,

In de zak met zaden en stuivers, een zaadje achter het oor,

Laten we een piket roken voor drie, knal een vol glas

Uit een pot thuis koken voor jou, bro.

Niet om sterker te worden zoals in 20, niet om net een kudde te worden,

Iedereen die de krab voor mij heeft geoogst, staat met de waarheid naast me, ik heb geen anderen nodig.

Het leven is jaar na jaar in volle gang, dozen sparen,

Hutten, pantoffels, bijeenkomsten, allemaal in actiecodes.

Koda - als waarden, niet hetzelfde,

We zijn nog maar halverwege onze carrière als het gaat om armoede.

In de jeugd, een mantel voor ons waanzin,

Na zwakte voor het slapengaan, loopneus, angstige loopneus.

Het is gemakkelijker voor ons om te straffen dan om glad te strijken, om voor iemand te leven

En de essentie van mensen is om te bederven van het lachen,

Om de verdrinking te redden, klampen de angsten zich vast,

En het leven is een bestraffing, wij betalen, niet wat zij betalen - wij besteden.

30 jaar als een loopneus zal voorzichtig voorbij gaan,

30 jaar overdrijven, het is niet eng meer.

Al 30 jaar de favoriete vakantie van mama.

30 jaar geleden werd een kleine geboren.

Ik gedraag me al 30 jaar als een jonge jongen.

Al 30 jaar hoest en verpletter ik plastic.

Al 30 jaar de favoriete vakantie van mama.

30 jaar geleden werd een kleine geboren.

van liefde

Wis dit alstublieft uit mijn geheugen.

En de tijd zal het leren, blijft kinderspel

De held van eer zal niet het lot zijn.

En ergens in een klein bosje onder de vizieren

Lucifers brandden 's nachts als motten.

wis vijf pagina's uit mijn geheugen,

Tot nu toe brandden ze als motten.