Ça gueule ça, madame - Édith Piaf

C’est haut comme ça…

Non … J’exagère…

Mettons, comme ça…

Enfin … à peu près ça !

Ça paie pas d’mine

Mais nom d’un chien !

Ça tient d’la place

Ce bout de rien…

Et ça gueule, ça, madame

On n’entend qu’elle, dans la maison

Y a pas, faut qu’elle se cherche des raisons

De ça, elle en fait tout un drame !

Et ça gueule, ça, madame

Elle me dit de toute sa hauteur:

«Faudrait pas croire que tu m’fais peur !»

Elle est crispée, elle tape du pied !

Elle sort ses griffes, elle ouvre ses yeux

Ça bouge, ça crie, c’est tout furieux

J’ai envie de la prendre dans mes bras

Et de la serrer tout contre moi …

Mais … ça gueule, ça, madame !

Moi, ça me fait rire, mais en dedans

D’abord, je suis un gentleman

Et c’est plus prudent !

2 — Pour la calmer, je cherche un truc

Je me dis, voyons …

Je vais lui donner raison !

Et je lui dis: «Eh ben!

C’est moi qui ai tort !»

«Ah !

tu l’avoues!

«qu'elle dit

Alors … tut-tut-tut…

Et ça re-gueule, ça, madame

Même quand tout valse dans la maison

Y a pas, faut qu’elle cherche des raisons

De ça, elle en fait tout un drame

Et ça gueule, ça, madame !

Elle m’arrive là, juste à mon cœur

Alors, des fois, pour lui faire peur

Je serre les poings, je lève la main…

Elle a regard tellement surpris

Qu’on dirait que ses yeux sont punis !

Alors, bien sûr, j’ouvre les bras

Et elle se jette tout contre moi

Et ça pleure, ça, madame

On cherche partout un grand mouchoir

Pour y cacher son désespoir

Qui fait peine à voir…

Je la console et je la mouche

Un peu après j’embrasse sa bouche

Je la reprends tout contre moi

Et je l’enferme dans mes bras…

Elle se fait petite, petite…

Mais alors, toute petite …

Pour un peu, ça dirait «pardon»…

Oh !

Mais c’est pas fier, ça, madame !

C’est tout de même une satisfaction

Lui faire admettre qu’elle a tort

Et que je suis l’plus fort…

«JACQUES !!!

Tu viens, oui?

!

…»

Het is zo hoog...

Nee... ik overdrijf...

Laten we het zo stellen...

Nou... bijna dat!

Het betaalt niet veel

Maar verdomme!

Het neemt ruimte in beslag

Dit beetje van niets...

En het schreeuwt, dat, mevrouw

Je hoort haar alleen in huis

Nee, ze moet redenen vinden

Ze maakt er een drama van!

En het schreeuwt, dat, mevrouw

Ze zegt op haar volle lengte tegen mij:

'Denk niet dat je me bang maakt!'

Ze is gespannen, ze tikt met haar voet!

Ze trekt haar klauwen uit, ze opent haar ogen

Het beweegt, het schreeuwt, het is allemaal woedend

Ik wil haar in mijn armen nemen

En houd haar dicht bij mij...

Maar... het is klote, dat, mevrouw!

Ik, het maakt me aan het lachen, maar van binnen

Ten eerste ben ik een heer

En het is veiliger!

2 — Om haar te kalmeren, zoek ik iets

Ik zeg tegen mezelf, laten we eens kijken...

Ik zal hem gelijk geven!

En ik zei tegen hem: "Nou!

Ik ben het die fout zit!"

"Oh!

je geeft het toe!

"ze zegt

Dus... tut-tut-tut...

En het herhaalt, dat, mevrouw

Zelfs als alles in huis aan het walsen is

Nee, ze moet naar redenen zoeken

Daar maakt ze een groot drama van

En het is klote, mevrouw!

Het raakt me daar, recht naar mijn hart

Dus, soms, om hem bang te maken

Ik bal mijn vuisten, ik steek mijn hand op...

Ze keek zo verbaasd

Het lijkt erop dat zijn ogen worden gestraft!

Dus ik open natuurlijk mijn armen

En ze gooit zichzelf over me heen

En het huilt, dat, mevrouw

We zoeken overal een grote zakdoek

Om zijn wanhoop te verbergen

Wat moeilijk te zien is...

Ik troost haar en ik vlieg haar

Even later kus ik haar mond

Ik breng haar terug naar mij

En ik wikkel haar in mijn armen...

Ze wordt klein, klein...

Maar toen, toen klein...

Even zou het "sorry" zeggen...

Oh !

Maar dat is niet trots, mevrouw!

Het geeft nog steeds voldoening

Laat haar toegeven dat ze ongelijk heeft

En dat ik de sterkste ben...

“JAMES!!!

Kom je, ja?

!

…»