Supersonic Journey - Satyricon

A rotating silvercolored plateau, drops that dance down the columns

Blue, cold and the raging starwind

glowing colors at fearful speed

indistnct pictures of prophets and visionaries in a galactic fog

in outer space on an axis

In another reality on a supersonic journey

inevitably he can see it, the lights are going out and he knows

if he just could make us understand

In the emptiness there is nothing that can draw the picture you want

just a stillborn child on hands that fumble

Raging, raging at incomprehensible pace

the colors blinding, the plateau falls in outer hell

The disclose that we had to die… We pit the hand that fed us

in outer space on an axis

In another reality on a supersonic journey

Is this what is yet to come, or a madman’s reflection of the soul?

As when his heart cried out in pain when he perceived what

burdens we were to bear

Een roterend zilverkleurig plateau, druppels die langs de zuilen dansen

Blauw, koud en de razende sterrenwind

gloeiende kleuren met angstaanjagende snelheid

onduidelijke afbeeldingen van profeten en zieners in een galactische mist

in de ruimte op een as

In een andere realiteit op een supersonische reis

onvermijdelijk kan hij het zien, de lichten gaan uit en hij weet het

als hij ons kon laten begrijpen

In de leegte is er niets dat de afbeelding kan tekenen die je wilt

gewoon een doodgeboren kind op handen die rommelen

Razend, razend in een onbegrijpelijk tempo

de kleuren verblindend, het plateau valt in de buitenste hel

De onthulling dat we moesten sterven ... We ontpit de hand die ons voedde

in de ruimte op een as

In een andere realiteit op een supersonische reis

Is dit wat nog moet komen, of een waanzinnige weerspiegeling van de ziel?

Zoals toen zijn hart het uitschreeuwde van pijn toen hij bemerkte wat...

lasten die we moesten dragen