Comfortable Mess - Celestial Season

Poetry in her window pane

See our faces in the moonless night

With no need for a spoken word

Too afraid to be open now

Innocent for as long as silence is our friend

Spinning round in my belly wheel

In the garden behind veiled eyes

I’m the boy again, standing in the flood

So in love with the tides

Should I save myself from you

And then drown in distant memories

Should I give myself to you

Or just throw it all away?

Poetry in the window pane

Her devotion, a mysterious smile

How long will we play this waiting game

How long will we stay on tricky ground

How long will we play this waiting game

Poëzie in haar ruit

Zie onze gezichten in de maanloze nacht

Zonder dat een gesproken woord nodig is

Te bang om nu open te zijn

Onschuldig zolang stilte onze vriend is

Draaiend in mijn buikwiel

In de tuin achter gesluierde ogen

Ik ben weer de jongen, staande in de vloed

Zo verliefd op de getijden

Moet ik mezelf van je redden?

En dan verdrinken in verre herinneringen

Moet ik mezelf aan jou geven?

Of gewoon alles weggooien?

Poëzie in het venster

Haar toewijding, een mysterieuze glimlach

Hoe lang zullen we dit wachtspel spelen?

Hoe lang blijven we op lastig terrein?

Hoe lang zullen we dit wachtspel spelen?