La Ville Inconnue - Édith Piaf

Dans la ville inconnue

Je n’aime rien

Je prends toujours des rues

Qui vont trop loin

D’interminables rues

O?

je me perds

Des quais, des avenues

Et des boulevards d?

serts

Puis, entre deux maisons

J’entends le tintamarre

D’un long train sur un pont

Qui s’en va quelque part

Dans la ville inconnue

Soir et matin

Comme ce chien perdu

Je vais et je reviens

Il y a les passants

Qui ont l’air de vous fuir

Et qui n’ont pas le temps

De vous faire un sourire

Dans la ville inconnue

Quand vient la nuit

J’ai peur des murs tout nus

Des murs tout gris

J’ai peur de cet h?

tel

Au lit trop froid

Et du matin cruel

Qui me r?

veillera

Car je voudrais dormir

Dormir m?

me le jour

Avec mes souvenirs

Mes souvenirs d’amour

Dans la ville inconnue

Je pense?

toi

Mais toi, te souviens-tu

Encore un peu de moi …

In de onbekende stad

ik hou van niets

Ik neem altijd straten

wie gaat te ver

eindeloze straten

Waar?

ik raak verdwaald

Kaden, lanen

En boulevards van

dienen

Dan, tussen twee huizen

ik hoor de din

Van een lange trein op een brug

Wie gaat ergens heen?

In de onbekende stad

Avond en ochtend

Zoals deze verloren hond

Ik ga en ik kom terug

Er zijn voorbijgangers

Die voor je weg lijken te lopen

En wie heeft er geen tijd

Om je een glimlach te bezorgen

In de onbekende stad

Wanneer de nacht komt

Ik ben bang voor kale muren

Alle grijze muren

Ik ben hier bang voor h?

Telefoon

In bed te koud

En de wrede ochtend

Wie ben ik?

verzekeren

Omdat ik wil slapen

Slaap m?

ik de dag

Met mijn herinneringen

Mijn liefdesherinneringen

In de onbekende stad

I denk?

jij

Maar jij, weet je nog?

Nog even over mij...