L'Homme De Berlin - Édith Piaf

Sous le ciel crasseux qui pleurait d’ennui,

Sous la petite pluie qui tombait sur lui,

Lui… l’homme de Berlin…

Dans le vieux faubourg, au milieu de la nuit,

Il se tenait l?.

Je n’ai vu que lui,

Lui… l’homme de Berlin…

Etrang?

re?

Berlin, o?

je venais d’arriver,

Quand on n’attend plus rien,

Quand on veut tout changer,

Berlin vaut bien Berlin.

Moi, il m’en faut peu pour croire, dans la vie,

Que tout peut changer, et pourquoi pas lui…

Lui… l’homme de Berlin.

J' me voyais d?

j?

l’aimer pour la vie.

J' recommen?

ais tout, c'?

tait avec lui.

Lui… l’homme de Berlin…

Ne me parlez pas de hasard,

De ciel, ni de fatalit?,

De prochains retours, ni d’espoir,

De destin, ni d'?

ternit?.

Ne me parlez pas de Berlin

Puisque Berlin n’est rien pour moi.

Ne me parlez pas de Berlin,

M?

me si Berlin, c’est tout pour moi.

Sous le ciel crasseux qui pleurait d’ennui,

Sous la petite pluie qui tombait sur lui,

Lui… l’homme de Berlin…

J' l’ai pris pour l’amour, c'?

tait un passant,

Une?

ternit?

de quelques instants,

Lui… l’homme de Berlin,

Car lui, l’homme de Berlin, cherchait aussi l’oubli.

Il est parti trop loin

Car, pour user sa vie,

Il n’y a pas que Berlin.

Dans chaque visage, je ne vois que lui

Et, dans chaque nuit, je dors avec lui,

Lui… l’homme de Berlin

Sous quel ciel crasseux, passe-t-il sa vie

Et dans quel Berlin tra?

ne-t-il sa vie,

Lui… l’homme de Berlin?

Mais y a pas qu’un homme dans ce foutu pays…

Ici ou ailleurs…

Il n’y a pas que lui…

Il n’y a pas que lui…

Il n’y a pas que lui…

Il n’y a pas que lui…

Il n’y a pas que lui…

Y a pas que lui… que lui… que lui…

Onder de vuile lucht die huilde van verveling,

In de kleine regen die op hem viel,

Hij... de man uit Berlijn...

In de oude buitenwijk, midden in de nacht,

Hij stond daar.

Ik zag hem alleen,

Hij... de man uit Berlijn...

Vreemd?

D?

Berlijn, waar?

Ik was net aangekomen,

Als we niets meer verwachten,

Als je alles wilt veranderen,

Berlijn is Berlijn zeker waard.

Ik, er is weinig voor nodig om in het leven te geloven,

Dat alles kan veranderen, en waarom hij niet...

Hij... de man uit Berlijn.

ik zag mezelf

l

hou van hem voor het leven.

ik opnieuw beginnen?

heb alles, toch?

was bij hem.

Hij... de man uit Berlijn...

Praat me niet over toeval,

Van de hemel, noch van het noodlot?,

Van aanstaande terugkeer, noch van hoop,

Van het lot, noch van?

aanslag?.

Praat me niet over Berlijn

Aangezien Berlijn niets voor mij is.

Praat me niet over Berlijn,

M?

mij als Berlijn, dat is het voor mij.

Onder de vuile lucht die huilde van verveling,

In de kleine regen die op hem viel,

Hij... de man uit Berlijn...

Ik nam het voor de liefde, toch?

was een voorbijganger,

EEN?

aanslag?

voor een paar ogenblikken,

Hij... de man uit Berlijn,

Want ook hij, de man uit Berlijn, zocht de vergetelheid.

Hij is te ver gegaan

Want om zijn leven te slijten,

Het is niet alleen Berlijn.

In elk gezicht zie ik alleen hem

En elke nacht slaap ik met hem,

Hij... de man uit Berlijn

Onder welke vuile lucht brengt hij zijn leven door?

En in welk Berlijn ga je zijn?

doet hij zijn leven niet,

Hij... de man uit Berlijn?

Maar er is niet slechts één man in dit verdomde land...

Hier of ergens anders...

Het is niet alleen hij...

Het is niet alleen hij...

Het is niet alleen hij...

Het is niet alleen hij...

Het is niet alleen hij...

Het is niet alleen hij... alleen hij... alleen hij...