Lejanía - Lisandro Meza, Los Hijos de La Niña Luz

Cómo extraño mi sabana hermosa

metida en la cordillera

Esperando que llegue la hora

de regresar a mi tierra

En el valle de pubenza me he metido

Lejanía que me tiene entristecido

En mi pecho floreció una cumbia de la nostalgia

Como una lágrima que se escapa

Cumbia del alma, cumbia que madruga sobre pubenza

Con insistencia buscando al Cauca

Ay me da, qué tristeza que me da, me da

Me da la lejanía, ay me da

Qué tristeza que me da, estar tan lejos de la tierra mía

Ay me da, qué tristeza que me da, me da

Me da la lejanía, ay me da

Qué tristeza que me da, estar tan lejos de la tierra mía

De Colombia para Mexico, para todos los sonideros

Un saludo de Lisandro Meza

Mi sabana se quedó esperando, que yo regrese algún día

Y por dentro yo siento el llamado que me hace la tierra mía

Y un amor que cada noche me desvela

Que se ocupa del momento que me queda

Y en mi pecho floreció una cumbia de la nostalgia

Como una lágrima que se escapa

Cumbia del alma, cumbia que madruga sobre pubenza

Con insistencia buscando al Cauca

Ay me da, qué tristeza que me da, me da

Me da la lejanía, ay me da

Qué tristeza que me da, estar tan lejos de la tierra mía

Ay me da, qué tristeza que me da, me da

Me da la lejanía, ay me da

Qué tristeza que me da, estar tan lejos de la tierra mía

Wat mis ik mijn mooie savanne

vast in de bergketen

Wachten op de tijd die komt

om terug te keren naar mijn land

Ik ben de vallei van pubenza binnengegaan

Afstand die me verdrietig maakt

Een cumbia van nostalgie bloeide in mijn borst

Als een traan die wegglijdt

Cumbia van de ziel, cumbia die vroeg opstaat in de pubenza

Met aandrang op zoek naar Cauca

Oh het geeft me, hoe verdrietig het me geeft, het geeft me

Het geeft me de afstand, oh het geeft me

Wat maakt het me verdrietig om zo ver van mijn land te zijn

Oh het geeft me, hoe verdrietig het me geeft, het geeft me

Het geeft me de afstand, oh het geeft me

Wat maakt het me verdrietig om zo ver van mijn land te zijn

Van Colombia tot Mexico, voor alle sonideros

Groeten van Lisandro Meza

Mijn laken wachtte op mij om op een dag terug te komen

En van binnen voel ik de roep die mijn land naar mij doet

En een liefde die me elke nacht wakker houdt

Dat zorgt voor het moment dat ik nog heb

En een cumbia van nostalgie bloeide in mijn borst

Als een traan die wegglijdt

Cumbia van de ziel, cumbia die vroeg opstaat in de pubenza

Met aandrang op zoek naar Cauca

Oh het geeft me, hoe verdrietig het me geeft, het geeft me

Het geeft me de afstand, oh het geeft me

Wat maakt het me verdrietig om zo ver van mijn land te zijn

Oh het geeft me, hoe verdrietig het me geeft, het geeft me

Het geeft me de afstand, oh het geeft me

Wat maakt het me verdrietig om zo ver van mijn land te zijn