Penas Y Alegrias Del Amor - Los Nocheros

Mira como se me pone la piel

Cuando te recuerdo

Por la gargante me sube un río de sangre fresco

De la herida que atraviesa

De parte a parte mi cuerpo

Tengo clavos en las manos

Y cuchillos en los dedos

Y en la sien una corona

Hecha de alfileres negros

Mira cómo se me pone la piel

Cada vez que me acuerdo

Que soy un hombre casado

Y sin embargo te quiero

Entre tu casa y mi casa

Hay un muro de silencio

De hortigas y de chumberas

De cal, de arena y de viento

De madreselvas oscuras

Y de vidrios en acecho

Un muro para que nunca lo pueda saltar el pueblo

Que está rondando la llave

Que guarda nuestro secreto

Si yo sé bien que me quieres

Y tú sabes que te quiero

Y lo sabemos los dos

Y nadie puede saberlo

Salgo de mi casa al campo

Sólo con un pensamiento

Por acariciar a solas

La tela de aquel pañuelo

Que se te cayó un domingo cuando venías del pueblo

Que se te cayó un Domingo.

Y que no te he dicho nunca

Mi vida.

que yo lo tengo

Y lo estrujo entre mis manos

Lo mismo que a un limón nuevo

Y miro tus iniciales y las

Repito en silencio

Para que ni el campo sepa

Lo que yo te estoy queriendo

Ayer en la plaza nueva

Vida.

no vuelvas a hacerlo

Te ví besar a mi niño

A mi niño el más pequeño

Y cómo lo besarías.

Ay virgen de los remedios

Si fué la primera vez

Que a mí me diste un beso

Llegué corriendo a mi casa

Alcé a mi niño del suelo

Y sin que nadie me viera

Como un ladrón en acecho

En su cara de amapola

Mordió mi boca tu beso

Ay qué alegría, y qué pena

Quererte como te quiero

Mira, pase lo que pase

Aunque se hunda el firmamento

Aunque a tu nombre y el mío

Lo pisoteen por el suelo

Aunque la tierra se abra

Y aún cuando lo sepa el pueblo

Eleven nuestra bandera

De amor a los cuatro vientos

Sígue queriendome así

Tormento de mis tormentos

Ay, que alegría y que pena

Quererte como te quiero

Kijk hoe mijn huid wordt

als ik me jou herinner

Een rivier van vers bloed stijgt op in mijn keel

Van de wond die kruist

Van deel tot deel mijn lichaam

Ik heb nagels in mijn handen

En messen in de vingers

En op de tempel een kroon

Gemaakt van zwarte pinnen

Kijk hoe mijn huid wordt

elke keer als ik het me herinner

dat ik een getrouwde man ben

En toch, ik hou van je

Tussen jouw huis en mijn huis

Er is een muur van stilte

Van hortigas en cactusvijgen

Kalk, zand en wind

van donkere kamperfoelie

En van een bril op jacht

Een muur waar de mensen nooit overheen kunnen springen

dat spookt door de sleutel

dat houdt ons geheim

Als ik goed weet dat je van me houdt

En je weet dat ik van je hou

En we weten het allebei

En niemand kan het weten

Ik verlaat mijn huis naar het veld

Gewoon met een gedachte

Om alleen te strelen

De stof van die zakdoek

Dat je het op een zondag liet vallen toen je uit de stad kwam?

Die je op een zondag liet vallen.

En dat heb ik je nooit verteld

Mijn leven.

dat ik het heb

En ik knijp het in mijn handen

Hetzelfde als een nieuwe citroen

En ik kijk naar je initialen en

ik herhaal stil

Zodat zelfs het veld het niet weet

Wat ik je wil

Gisteren op het nieuwe plein

Levenslang.

doe het niet nog een keer

Ik zag je mijn jongen kussen

Aan mijn kleine jongen

En hoe zou je hem kussen?

Oh maagd van remedies

Ja het was de eerste keer

dat je me een kus gaf

Ik kwam naar mijn huis rennen

Ik pakte mijn jongen van de grond

En zonder dat iemand me ziet

Als een dief op jacht

Op haar poppy face

Je kus beet in mijn mond

Oh wat een vreugde en wat een verdriet

hou van je zoals ik van je hou

Kijk wat er ook gebeurt

Hoewel het firmament zinkt

Hoewel in jouw naam en de mijne

vertrap hem op de grond

Ook al gaat de aarde open

En zelfs als de mensen het weten

Hijs onze vlag

Van liefde tot de vier winden

blijf zo van me houden

Kwelling van mijn kwellingen

Oh, wat een vreugde en wat een verdriet

hou van je zoals ik van je hou