Mentobe - TapRoot

Sometimes I just sit back and wonder

What was meant to be learned from that event that occured

Everything happens for a reason right

I left behind just another tragic lesson in life

An organic rush adrenaline flight

High above the traumatised situation of life

It’s ironic, considerate rarity patron of love,

Higher knowledge engulfs me cuz,

The blast of fate a lesson,

To my eyes concerned and overwhelmed

Theirs were of fear

Yet I’m feelin’so empty inside

And yet it burns so akward this

Time

Tears a waterfall of acid cries from his eyes,

I need to recognize,

It’s meant to be He’s alive and his cries just begin arisin'

Suprisin’as well…

This little boy proud of helpin’those in need

But he’s not me but just maybe he could be,

I can see it now because,

I’m a hero in his eyes temporarily blind

This immature kid a spirit as well an angel,

Hiding by helping and wanting to understand, me It’s somethin’with my pride, lies,

I cannot hide my true side,

And maybe in distress I can still come out laughing that’s the way I am…

Am I hard to recognize?

What do I need to realize?

Why can’t I see with my own f*cking eyes?

What do i need to see?

Soms leun ik gewoon achterover en vraag me af

Wat moest worden geleerd van die gebeurtenis die plaatsvond?

Alles gebeurt met een reden goed

Ik heb weer een tragische les in het leven achtergelaten

Een organische rush adrenaline-vlucht

Hoog boven de getraumatiseerde situatie van het leven

Het is ironisch, attente zeldzaamheid beschermheer van liefde,

Hogere kennis overspoelt me, want

De explosie van het lot een les,

In mijn ogen bezorgd en overweldigd

Die van hen waren van angst

Toch voel ik me zo leeg van binnen

En toch brandt het zo onhandig dit

Tijd

Tranen een waterval van zure kreten uit zijn ogen,

Ik moet herkennen,

Het is bedoeld om te zijn Hij leeft en zijn gehuil begint gewoon te ontstaan

Verrassend ook...

Deze kleine jongen is trots op het helpen van mensen in nood

Maar hij is mij niet, maar misschien zou hij dat wel kunnen zijn,

Ik kan het nu zien omdat,

Ik ben een held in zijn ogen tijdelijk blind

Deze onvolwassen jongen is zowel een geest als een engel,

Verbergen door te helpen en te willen begrijpen, mij Het is iets met mijn trots, leugens,

Ik kan mijn ware kant niet verbergen,

En misschien kan ik in nood nog steeds lachen, zo ben ik...

Ben ik moeilijk te herkennen?

Wat moet ik me realiseren?

Waarom kan ik niet met mijn eigen verdomde ogen zien?

Wat moet ik zien?