La fille de joie est triste (l'accordéoniste) - Édith Piaf

La fille de joie est belle

Au coin de la rue là-bas

Elle a une clientèle

Qui lui remplit son bas

Quand son boulot s’achève

Elle s’en va à son tour

Chercher un peu de rêve

Dans un bal du faubourg

Son homme est un artiste

C’est un drôle de petit gars

Un accordéoniste

Qui sait jouer la java

Elle écoute la java

Mais elle ne la danse pas

Elle ne regarde même pas la piste

Mais ses yeux amoureux

Suivent le jeu nerveux

Et les doigts secs et longs de l’artiste

Ça lui rentre dans la peau

Par le bas, par le haut

Elle a envie de chanter

C’est physique

Tout son corps est tendu

Son souffle est suspendu

C’est une vraie tordue de la musique

La fille de joie est triste

Au coin de la ru là-bas

Son accordéoniste

Il est parti soldat

Quand il reviendra de la guerre

Ils prendront une maison

Elle sera la caissière

Et lui, sera le patron

Que la vie sera belle

Ils seront de vrais pachas

Et tous les soirs pour elle

Il jouera la java

Elle écoute la java

Qu’elle fredonne tout bas

Elle revoit son accordéoniste

Et ses yeux amoureux

Suivent le jeu nerveux

Et les doigts secs et longs de l’artiste

Ça lui rentre dans la peau

Par le bas, par le haut

Elle a envie de pleurer

C’est physique

Tout son corps est tendu

Son souffle est suspendu

C’est une vraie tordue de la musique

La fille de joie est seule

Au coin de la rue là-bas

Les filles qui font la gueule

Les hommes n’en veulent pas

Et tant pis si elle crève

Son homme ne reviendra plus

Finis tous les beaux rêves

Sa vie, elle est foutue

Pourtant ses jambes tristes

L’entraînent au boui-boui

Où y a un autre artiste

Qui joue toute la nuit

Elle écoute la java…

…elle entend la java

…elle a fermé les yeux

…les doigts secs et nerveux…

Ça lui rentre dans la peau

Par le bas, par le haut

Elle a envie de gueuler

C’est physique

Elle écoute la java

C’est fini la musique!

Het meisje van vreugde is mooi

Daar om de hoek

Ze heeft een klantenkring

Wie vult haar kous?

Als zijn werk erop zit

Ze vertrekt op haar beurt

Zoek een kleine droom

Op een bal in de voorsteden

Haar man is een artiest

Hij is een grappige kleine man

een accordeonist

Wie weet hoe je Java moet spelen

Ze luistert naar Java

Maar ze danst het niet

Ze kijkt niet eens naar de baan

Maar haar liefdevolle ogen

Nerveus spel volgen

En de droge, lange vingers van de artiest

Het kruipt onder zijn huid

Omlaag, omhoog

Ze wil zingen

Het is fysiek

Zijn hele lichaam is gespannen

Zijn adem is onderbroken

Het is echt verdraaide muziek

Het meisje van vreugde is verdrietig

Daar om de hoek

zijn accordeonist

Hij vertrok als soldaat

Als hij terugkeert uit de oorlog

Ze zullen een huis nemen

Zij zal de kassier zijn

En hij zal de baas zijn

Dat leven zal mooi zijn

Het zullen echte pasja's zijn

En elke nacht voor haar

Hij zal de java spelen

Ze luistert naar Java

Dat ze laag neuriet

Ze ziet haar accordeonist weer

En haar liefdevolle ogen

Nerveus spel volgen

En de droge, lange vingers van de artiest

Het kruipt onder zijn huid

Omlaag, omhoog

Ze wil huilen

Het is fysiek

Zijn hele lichaam is gespannen

Zijn adem is onderbroken

Het is echt verdraaide muziek

Het meisje van vreugde is alleen

Daar om de hoek

De meisjes die spotten

Mannen willen het niet

En jammer als ze sterft

Haar man komt niet terug

Beëindig alle zoete dromen

Haar leven, ze is genaaid

Toch haar droevige benen

Sleep hem naar de vette lepel

Waar is een andere artiest?

Wie speelt de hele nacht?

Ze luistert naar java...

…ze hoort de java

... ze sloot haar ogen

...droge en nerveuze vingers...

Het kruipt onder zijn huid

Omlaag, omhoog

Ze wil schreeuwen

Het is fysiek

Ze luistert naar Java

De muziek is afgelopen!