L'equilibrista - 100 Cellos, Giovanni Sollima, Marco Mengoni

Vado via ora e per sempre

Niente più sarà importante

Qualunque cosa c'è dopo te

Proverò a non pensarti

Cercherò di non amarti

Cancellerò anche me come te

Sparirò

Vado lontano

Libera anche te

Da questo amore senza più amore

Poi, col tempo questo male si scioglierà

Finirà

Il dolore ci lascerà

Vedrai

Non so più qual è il mio posto

Troverò l’equilibrista…

Non so più qual è il mio posto

Penserò di più a me stesso

Lasciami andare via, così sia

Sparirò, vado lontano

Libera anche te

Da questo amore senza più amore

Poi col tempo questo male si scioglierà

Finirà

Il dolore ci lascerà

Poi soltanto un’assenza che griderà

Dentro me, niente ormai ti cancellerà

Guardami per un momento

Sono io sempre lo stesso

Ik ga nu en voor altijd weg

Niets doet er meer toe

Wat er ook achter je aan zit

Ik zal proberen niet aan je te denken

Ik zal proberen niet van je te houden

Ik zal mij ook wissen zoals jij

ik zal verdwijnen

ik ga ver

Bevrijd jij ook

Van deze liefde zonder liefde meer

Dan zal dit kwaad na verloop van tijd wegsmelten

Zal eindigen

De pijn zal ons verlaten

Je zult zien

Ik weet niet meer waar mijn plek is

Ik zal de koorddanser vinden...

Ik weet niet meer waar mijn plek is

Ik zal meer aan mezelf denken

Laat me gaan, het zij zo

Ik zal verdwijnen, ik ga ver

Bevrijd jij ook

Van deze liefde zonder liefde meer

Dan zal dit kwaad na verloop van tijd wegsmelten

Zal eindigen

De pijn zal ons verlaten

Dan alleen een afwezigheid die zal schreeuwen

In mij zal niets je nu uitwissen

Kijk me even aan

Ik ben altijd hetzelfde