Out of Time - Yamantaka // Sonic Titan

You need your book, your gods

And

You need the noise and the fear of a hole in your chest

At the expense of arrest, you have survived

You gotta know, You gotta know that it

Doesn’t matter what you say

All creation goes away

Communicate the mind and the blood and stone

You need the mil, the rights, and the people you own

And you get high on the throne in the tower of life

You gotta know, You gotta know that it

Doesn’t matter what you do

In the end, you will find

You ran out of time

But I tried so hard to make something of my own design

The chase, the height, a balanced fight

Your sore inside blackens the soul

The bell invokes the hungry ghost

You gotta know, You gotta know that it

Doesn’t matter what you do

In the end, you will find

That you wish you could die

But I tried so hard to make something that is mine

Oh I never wanted to be here along at the edge of the line

Churches crumble, cities fall to time

The thorn in your side

Never wanted to be here along the edge of the line

Churches crumble, cities fall to time

The thorn in your side

Always burning with the question why

The pain never dies

And the beauty rots and the stars decay

We are left less every single day

But its all okay, when you come to know

When it’s time to go, you will go along

Je hebt je boek nodig, je goden

En

Je hebt het geluid en de angst voor een gat in je borst nodig

Ten koste van arrestatie heb je het overleefd

Je moet weten, je moet weten dat het

Maakt niet uit wat je zegt

Alle creatie gaat weg

Communiceer de geest en het bloed en de steen

Je hebt de mil, de rechten en de mensen die je bezit nodig

En je wordt hoog op de troon in de toren van het leven

Je moet weten, je moet weten dat het

Maakt niet uit wat je doet

Op het einde vindt u

Je hebt geen tijd meer

Maar ik heb zo mijn best gedaan om iets van mijn eigen ontwerp te maken

De achtervolging, de hoogte, een uitgebalanceerd gevecht

Je pijnlijke binnenkant maakt de ziel zwart

De bel roept de hongerige geest op

Je moet weten, je moet weten dat het

Maakt niet uit wat je doet

Op het einde vindt u

Dat je zou willen dat je kon sterven

Maar ik heb zo mijn best gedaan om iets te maken dat van mij is

Oh, ik wilde hier nooit aan de rand van de lijn zijn

Kerken brokkelen af, steden vervallen tot tijd

De doorn in je zij

Wilde hier nooit aan de rand van de lijn zijn

Kerken brokkelen af, steden vervallen tot tijd

De doorn in je zij

Altijd brandend met de vraag waarom

De pijn sterft nooit

En de schoonheid verrot en de sterren vergaan

We blijven elke dag minder over

Maar het is allemaal goed, als je erachter komt

Als het tijd is om te gaan, ga je mee