The Meadow of Sins - Wicked Asylum

The grip of dementia that smiles from a veil

Distorts all my visions, my passions of clay

She gathers the nymphos, the child and the rain

The ballet of death is our own masquerade

The lanterns are shining from my stoned demise

That sparkles like stars while I’m dying inside

The ghost of my sorrow you just cannot bear

For nothing is worth of my needless despair

The ballet won’t stop

Till our voices are whispers

Like frozen drops at the hands of our trickster

You walk on the scaffold you try not to see

You blame me for something you seem to esteem

In who is delighted to laugh at your sorrow

In name of your love she will kill you tomorrow

Silent is howling your death dressed in white

You don’t want to see that your time now is nigh

I may be deceived by my silent devotion

But all that Iʼll be is confetti in motion

The ballet won’t stop

Till our voices are whispers

Like frozen drops at the hands of our trickster

De greep van dementie die lacht vanuit een sluier

Vervormt al mijn visies, mijn passies voor klei

Ze verzamelt de nymfo's, het kind en de regen

Het ballet van de dood is onze eigen maskerade

De lantaarns schijnen van mijn gestenigde ondergang

Dat schittert als sterren terwijl ik van binnen sterf

De geest van mijn verdriet die je gewoon niet kunt verdragen

Want niets is mijn nodeloze wanhoop waard

Het ballet stopt niet

Tot onze stemmen fluisteren zijn

Als bevroren druppels door onze bedrieger

Je loopt op het schavot dat je niet probeert te zien

Je geeft mij de schuld van iets dat je lijkt te waarderen

In wie is er blij om te lachen om je verdriet?

In naam van je liefde zal ze je morgen vermoorden

Stil is je dood huilen, gekleed in het wit

Je wilt niet zien dat je tijd nu nabij is

Ik kan worden misleid door mijn stille toewijding

Maar alles wat ik zal zijn is confetti in beweging

Het ballet stopt niet

Tot onze stemmen fluisteren zijn

Als bevroren druppels door onze bedrieger