Carta ao Tom - Vinícius de Moraes, Quarteto Em Cy, Toquinho

Rua Nascimento Silva, cento e sete

Você ensinando prá Elizete

as canções de canção do amor demais

Lembra que tempo feliz, ai que saudade,

Ipanema era só felicidade

Era como se o amor doesse em paz

Nossa famosa garota nem sabia

A que ponto a cidade turvaria

este Rio de amor que se perdeu

Mesmo a tristeza da gente era mais bela

e além disso se via da janela

Um cantinho de céu e o Redentor

É, meu amigo, só resta uma certeza,

é preciso acabar com essa tristeza

É preciso inventar de novo o amor

Rua Nascimento Silva, cento e sete

Eu saio correndo do pivete

Tentando alcançar o elevador

Minha janela não passa de um quadrado

A gente só vê Sérgio Dourado

Onde antes se via o Redentor

É meu amigo só resta uma certeza

É preciso acabar com a natureza

É melhor lotear o nosso amor

Rua Nascimento Silva, honderdzeven

Jij geeft les aan Elizete

de liedjes van te veel liefdeslied

Weet je nog wat een gelukkige tijd, oh wat mis ik je,

Ipanema was gewoon geluk

Het was alsof liefde pijn deed in vrede

Onze beroemde meid wist het niet eens

Op welk punt zou de stad vertroebelen?

deze rivier van liefde die verloren was gegaan

Zelfs het verdriet van de mensen was mooier

en bovendien, als via het venster

Een hoekje van de hemel en de Verlosser

Ja, mijn vriend, er is nog maar één zekerheid,

het is nodig om een ​​einde te maken aan dit verdriet

Het is nodig om liefde opnieuw uit te vinden

Rua Nascimento Silva, honderdzeven

Ik heb geen kind meer

Proberen de lift te bereiken

Mijn raam is niet meer dan een vierkant

We zien alleen Sérgio Dourado

Waar voorheen de Verlosser werd gezien?

Het is mijn vriend, er is nog maar één zekerheid

Het is noodzakelijk om de natuur te beëindigen

Het is beter om onze liefde te loten