Wishes in Awakenings - Vestascension

You and I, we’re under seige, and prone to anything because

The open sky, kept falling down

And I stood there and watched it all in disbelief (in disbelief)

The illusion it came to me, and claimed that all was lost

And know I, know I see the real thing

Abandoning a dream, had no choice but, to, abandoned on

To live trudgingly with our last, until I can depart

Daylight comes and I close my eyes

And pray for, a dream to take me away from this

Yet still daylight comes and I close my eyes

And pray for a dream, to take me away, to take me away

To take all of this away…

Abandoning a dream, had no choice but, to, abandoned on

To live trudgingly with our last, until I can depart

Daylight comes and I close my eyes

And pray for, a dream to take me away from this

Yet still daylight comes and I close my eyes

And pray for a dream, to take me away, to take me away

To take all of this away!

I can’t stand in the distance between, where I am and where I should be

There was a time when I had it all (had it all)

The line between day and night is gone

And I am a dream

To have a life that is so much more than it seems

And of course there’s an uphill for this heartache

Other than, too many that, would free me from, it’s cycle

But alas, that door leads to nowhere

My life’s lonely passenger

Jij en ik, we worden belegerd en vatbaar voor alles omdat

De open lucht viel steeds naar beneden

En ik stond daar en zag het allemaal in ongeloof (in ongeloof)

De illusie dat het in me opkwam, en beweerde dat alles verloren was

En weet dat ik, weet dat ik het echte werk zie

Het verlaten van een droom, had geen andere keuze dan, om, te verlaten op

Om sjofel met onze laatste te leven, totdat ik kan vertrekken

Het daglicht komt en ik sluit mijn ogen

En bid voor een droom om mij hiervan weg te nemen

Toch komt er nog daglicht en ik sluit mijn ogen

En bid voor een droom, om me weg te nemen, om me weg te nemen

Om dit allemaal weg te nemen...

Het verlaten van een droom, had geen andere keuze dan, om, te verlaten op

Om sjofel met onze laatste te leven, totdat ik kan vertrekken

Het daglicht komt en ik sluit mijn ogen

En bid voor een droom om mij hiervan weg te nemen

Toch komt er nog daglicht en ik sluit mijn ogen

En bid voor een droom, om me weg te nemen, om me weg te nemen

Om dit allemaal weg te nemen!

Ik kan niet in de verte staan ​​tussen, waar ik ben en waar ik zou moeten zijn

Er was een tijd dat ik alles had (alles had)

De grens tussen dag en nacht is weg

En ik ben een droom

Om een ​​leven te hebben dat zoveel meer is dan het lijkt

En natuurlijk is er een berg op voor dit verdriet

Anders dan te veel dat me zou bevrijden van, het is cyclus

Maar helaas, die deur leidt naar nergens

De eenzame passagier van mijn leven