Son of the Moon (Act II) - Varathron

The memories shift fast

Into the labyrinth of your mind

As you have forgotten the past

Oh!

Son of the sky and the moon

Look upon the beauty of the red sky

Through the cyclones of hate

When the ruins long for the lost grandeurs (Lost grandeurs)

The mourning, the fear, the passion

All those who made you strong

When the fire and steel created the world

You lived and reigned upon, (once)

You trampled on it Oh!

Son of the sky and the moon

The memories swift fast

Into the labyrinth of your mind

As you have forgotten the past

Oh!

Son of the sky and the moon

You who spilled the blood of innocents

Upon your feet, along with tears and woe

Your fixed glance is fading away

Into the horizon, as a sunbeam in the rain

You remember and your heart tightens from pain

For the forgotten times of glory

The hatred (your symbol), the fear your motive

Oh!

Son of the sky and the moon

Destruction, she who gave birth to you

And replaced, your heart with frozen stone

Do not await deliverance from the priests of the temple of Amon

Who once you engulfed in flames

Only malice and curses, that fear the night as thunder

«Glory to thee who resurrects you

De herinneringen verschuiven snel

In het labyrint van je geest

Omdat je het verleden bent vergeten

Oh!

Zoon van de hemel en de maan

Kijk naar de schoonheid van de rode lucht

Door de cyclonen van haat

Wanneer de ruïnes verlangen naar de verloren grandeurs (Lost grandeurs)

De rouw, de angst, de passie

Al degenen die je sterk hebben gemaakt

Toen het vuur en het staal de wereld creëerden

Je leefde en regeerde over, (ooit)

Je hebt het vertrapt. Oh!

Zoon van de hemel en de maan

De herinneringen snel snel

In het labyrint van je geest

Omdat je het verleden bent vergeten

Oh!

Zoon van de hemel en de maan

Jij die het bloed van onschuldigen vergoot

Op je voeten, samen met tranen en wee

Je vaste blik vervaagt

In de horizon, als een zonnestraal in de regen

Je herinnert je en je hart verstrakt van pijn

Voor de vergeten tijden van glorie

De haat (je symbool), de angst je motief

Oh!

Zoon van de hemel en de maan

Vernietiging, zij die jou baarde

En vervangen, je hart met bevroren steen

Wacht niet op de verlossing van de priesters van de tempel van Amon

Wie heb je ooit in vlammen gehuld?

Alleen kwaadaardigheid en vloeken, die de nacht vrezen als donder

"Glorie aan u die u doet herrijzen"