The Hours of Sadness - Sopor Aeternus & The Ensemble Of Shadows

Comes the golden Light of the Dogday afternoon…

waiting for the sacred Hour when he comes to my Room.

He brings me Flowers beautiful, he’s been doing that for Years,

and photographic Memories, Trophies of his… Victories…

… Vouchers of Conquests, boldly flagged, streaming high… on Mass of

Battle-ships,

sailing on the troubled Seas, Waters of dull Aquaintances,

spread out on the Blackness here of this shroud-like tablecloth crocheted…-

glossy Evidance of Lust, of all the handsome Men he had.

Like an Assassin’s Game of Cards,

unshuffled Oracle of Love,

of one Nightstands, half hearted Loss,

stolen Kisses, past Jerk-offs.

Liassons that went nowhere,

fleeting Moments, without Hope or Care,

all laid out now before me here

between Dessert Plates & cups of Tea.

I feel for him

as I feel for no other Man,

but Sadness is the only Thing

that he and I will ever share…

Each Polaroid, it bears a young,

but slightly out-of-focus Face,

white Teeth exposed in Flashlight-smiles,

well-defined Bodies, strong & tanned…

Names & Numbers, Cyphers traced

like Promises upon each Frame,

according to the features shown;

sadly, all poses look the same.

I hardly speak, I rarely do,

my role is just to sit & listen

to the Tales he unfolds, offers to me,

his palest «Hunt of Agony»…

…the sexless priest,

the joyless Clown,

who never judges, only frowns,

Sipping tea & offering Chocolate Cake,

for it does concole the Heart that lies in Ache.

The fading portraits on my walls,

dead people I have never met,

unlike his photos, Trophies all,

decount to Lovers, Men he had…

I feel for him

as I feel for no other Man,

but Sadness is the only Thing

that he and I will ever share…

Komt het gouden licht van de Dogday-middag...

wachtend op het heilige Uur wanneer hij naar mijn kamer komt.

Hij brengt me Bloemen mooi, dat doet hij al jaren,

en fotografische herinneringen, trofeeën van zijn... overwinningen...

... Waardebonnen van veroveringen, moedig gemarkeerd, streamen hoog ... op Mass of

slagschepen,

zeilen op de woelige zeeën, wateren van saaie Aquaintances,

verspreid over de Blackness hier van dit lijkwade-achtige tafelkleed gehaakt...-

glanzend bewijs van lust, van alle knappe mannen die hij had.

Zoals een Assassin's Game of Cards,

ongeschud Orakel van Liefde,

van een nachtkastje, halfslachtig verlies,

gestolen Kisses, voorbij Jerk-offs.

Liassons die nergens heen gingen,

vluchtige momenten, zonder hoop of zorg,

alles ligt nu voor me klaar hier

tussen dessertborden en kopjes thee.

Ik voel met hem mee

zoals ik voor geen enkele andere man voel,

maar verdriet is het enige wat

dat hij en ik ooit zullen delen...

Elke polaroid draagt ​​een jonge,

maar enigszins onscherp gezicht,

witte tanden zichtbaar in zaklamp-glimlachen,

goed gedefinieerde lichamen, sterk en gebruind...

Namen & Nummers, Cyphers getraceerd

als beloften op elk frame,

volgens de getoonde functies;

helaas zien alle poses er hetzelfde uit.

Ik spreek nauwelijks, ik doe het zelden,

mijn rol is om gewoon te zitten en te luisteren

aan de verhalen die hij ontvouwt, mij aanbiedt,

zijn meest bleke «Hunt of Agony»…

... de seksloze priester,

de vreugdeloze clown,

die nooit oordeelt, alleen fronst,

Thee nippen en chocoladetaart aanbieden,

want het troost het Hart dat in Pijn ligt.

De vervagende portretten op mijn muren,

dode mensen die ik nog nooit heb ontmoet,

in tegenstelling tot zijn foto's, Trofeeën allemaal,

afrekenen aan Lovers, Mannen die hij had...

Ik voel met hem mee

zoals ik voor geen enkele andere man voel,

maar verdriet is het enige wat

dat hij en ik ooit zullen delen...