Unarmed - Sons of an Illustrious Father

33 kids from the Congo

Overtook today the barracks of Great Britain unarmed

As they stormed the tourist district

All the sentries must have missed it no one raised the alarm

And well, really

I shouldn’t say they were unarmed

They were armed with the music

Nadia and Essian both play drums that

Are made of skin and bones and oxygen

Six or seven city blocks apart

One has never met the other

Breaking sister breaking brother

Shaking mother and she hovers

In her arms a broken heart

And well, really

I couldn’t say we go unharmed

No, the human body bruises

What’s the difference in what we see

All the trains run through the station

All perspiration through the clouds

Is it part of a whole

Or it is just me

If creation is an act of separation then it’s one we must allow

And ideally

We are suddenly disarmed

We stand quite still before our muses

I wanna see every living soul go wild

I wanna see us all love our obstructive minds and get movin'

I wanna feel everybody feel alive

Like we’re ready to die form a line and just keep groovin'

'Cause this is not a drill this time we

Either make it to the top of this climb

Or we fall to ruin

So we’re ready to go to war tonight

Swords forged of love and light and I didn’t not see us losin'

But who’ll stay in this fight when they start shooting

We are unarmed

And well, really

I should never say we were unarmed

Cause we were armed with the music

33 kinderen uit Congo

Vandaag ongewapend de kazerne van Groot-Brittannië ingehaald

Terwijl ze het toeristendistrict bestormden

Alle schildwachten hebben het gemist, niemand heeft alarm geslagen

En nou ja, echt

Ik zou niet moeten zeggen dat ze ongewapend waren

Ze waren gewapend met de muziek

Nadia en Essian spelen allebei drums die

Zijn gemaakt van huid en botten en zuurstof

Zes of zeven blokken van elkaar verwijderd

De een heeft de ander nog nooit ontmoet

Brekende zus die broer breekt

Moeder schudden en ze zweeft

In haar armen een gebroken hart

En nou ja, echt

Ik kan niet zeggen dat we ongedeerd blijven

Nee, het menselijk lichaam kneuzingen

Wat is het verschil in wat we zien?

Alle treinen rijden door het station

Alle transpiratie door de wolken

Is het een onderdeel van een geheel?

Of ik ben het gewoon

Als creatie een daad van scheiding is, dan is het iets dat we moeten toestaan

en idealiter

We zijn plotseling ontwapend

We staan ​​stil voor onze muzen

Ik wil elke levende ziel los zien gaan

Ik wil zien dat we allemaal van onze belemmerende geest houden en in beweging komen

Ik wil voelen dat iedereen leeft

Alsof we klaar zijn om uit een lijn te sterven en gewoon te blijven grooven

Omdat dit deze keer geen oefening is, hebben we

Ofwel de top van deze klim halen

Of we vallen ten onder

Dus we zijn klaar om vanavond ten strijde te trekken

Zwaarden gesmeed van liefde en licht en ik heb ons niet zien verliezen

Maar wie blijft er in dit gevecht als ze beginnen te schieten?

We zijn ongewapend

En nou ja, echt

Ik zou nooit moeten zeggen dat we ongewapend waren

Omdat we gewapend waren met de muziek