The Attic and the World of Emotions - Sadist

Hope on the last floor where dust kills the breath

The room is dark and wraps me in fear and sadness

Without words I look around me thinking in tears

A whole life closed in drawers under a roof

I can hear those voices calling survived and alive today

You fly and disappear and I’m watching you

In the attic and the world of emotions

One of those days so similar to many others

Along with a friend of mine destroying me within'

So many questions not any answer

Nothing outside, nobody in the storm

Just a small black bird survives

I got trapped in the children’s corner standing still

I climb the stairs remembering moments

Lived and gone and the melody starts

To chant in my mind

I can hear those voices calling survived and alive today

You fly and disappear and I’m watching you

In the attic and the world of emotions

I go down stairs smiling

I leave the absence of light behind my shoulders

The oppression of that ceiling above the head

And the shades that flee where are you come out

My heart is full I listen through a darkened window they built white walls

Like branches without life just upon

Them ice crystal cold season

Hoop op de laatste verdieping waar stof de adem doodt

De kamer is donker en hult me ​​in angst en verdriet

Zonder woorden kijk ik om me heen en denk in tranen

Een heel leven opgesloten in lades onder een dak

Ik hoor die stemmen roepen: overleefd en levend vandaag

Je vliegt en verdwijnt en ik kijk naar je

Op zolder en in de wereld van emoties

Een van die dagen die zo op vele andere lijkt

Samen met een vriend van mij die me van binnen vernietigt

Zoveel vragen, geen antwoord

Niets buiten, niemand in de storm

Slechts een kleine zwarte vogel overleeft

Ik kwam vast te zitten in de kinderhoek terwijl ik stilstond

Ik beklim de trap en herinner me momenten

Leefde en verdwenen en de melodie begint

Om in mijn gedachten te zingen

Ik hoor die stemmen roepen: overleefd en levend vandaag

Je vliegt en verdwijnt en ik kijk naar je

Op zolder en in de wereld van emoties

Ik ga lachend de trap af

Ik laat de afwezigheid van licht achter mijn schouders

De verdrukking van dat plafond boven het hoofd

En de tinten die vluchten, waar kom je uit?

Mijn hart is vol. Ik luister door een verduisterd raam, ze hebben witte muren gebouwd

Zoals takken zonder leven net op

Ze ijskristal koude seizoen