Láska, necestuj tým vlakom - Pavol Habera, TEAM

Posledný krát

Budem tu stáť

Na križovatke tratí

Kde ťa navždy stratím

Schovávaš tvár v novinách

Láska nie je povinná, ja viem

Zívanie lám

dolieha k nám

zmráka sa či brieždi

nerozbitné hviezdy

popadali na perón

kdesi tam ťa čaká on

viem, že túžiš ísť

Ľudia strácajú

tváre mená lásky

v rýchlom víre ciest

Láska, necestuj tým vlakom

budem sám ani nevieš ako

v smútku prázdnych rán

Dá sa to zniesť

tie pasce ciest

Vejú ti v tme vlasy

už ich neuhasíš

Zhoria smutným požiarom

pod telegrafným stožiarom

Viem, že túžiš ísť

Ľudia strácajú

tváre mená lásky

v rýchlom víre ciest

Láska, necestuj tým vlakom

budem sám ani nevieš ako

Láska, necestuj tým vlakom

budem sám ani nevieš ako

v smútku prázdnych rán (óóóóoo)

Láska, necestuj tým vlakom

budem sám ani nevieš ako

Láska, necestuj tým vlakom

budem sám ani nevieš ako

v smútku prázdnych rán

Voor de laatste keer

Ik zal hier staan

Op het kruispunt

Waar ik je voor altijd zal verliezen

Je verbergt je gezicht in de krant

Liefde is niet verplicht, ik weet het

Geeuwende lama's

het bereikt ons

het wordt donker of bewolkt

onbreekbare sterren

ze vielen op het platform

ergens daar wacht hij op je

Ik weet dat je wilt gaan

Mensen verliezen

de gezichten van de namen van liefde

in de snelle wervelwind van wegen

Liefs, neem die trein niet

Ik zal alleen zijn, je weet niet eens hoe

in het verdriet van lege wonden

Het kan worden doorstaan

die wegvallen

Je haar wappert in het donker

je doet ze niet meer uit

Ze zullen branden met een droevig vuur

onder de telegraafmast

Ik weet dat je wilt gaan

Mensen verliezen

de gezichten van de namen van liefde

in de snelle wervelwind van wegen

Liefs, neem die trein niet

Ik zal alleen zijn, je weet niet eens hoe

Liefs, neem die trein niet

Ik zal alleen zijn, je weet niet eens hoe

in het verdriet van lege wonden (oooooooo)

Liefs, neem die trein niet

Ik zal alleen zijn, je weet niet eens hoe

Liefs, neem die trein niet

Ik zal alleen zijn, je weet niet eens hoe

in het verdriet van lege wonden