Little Kids - P.O.S

Now baby get up out that water

Cuz every castle in the sand’s bout to falter

It’s like the Rock of Gibraltar

Another sheep selfishly sent to the slaughter, holler

(It's gonna be one of those songs,)

He lives like an audition

He skipped his intuition

Living like a nerve, on feelings and superstitions

He swerves through classes and curves through masses

And passes a million dirty looks, he shuffles books

His every moment is staged, He feels he’s plagued with this playwright

Who fails to give his character some insight

Oh, and every time he gets the cue to speak his mind

Enter stage left, an understudy steps on his lines

Not a word, spoke, he goes unheard

Is this a joke?

His melodrama’s now the theater of the absurd

It seems his author serendipities the music, comedy, drama

Weathered and haggardly enters the muse in tragedy, cool

Change his script, and change the block, and change roles

Pulls the gun from his bag and gets to cockin'

Pulls the trigger at the kids who kept him as an outsider

Turns that shit on himself, so he can finally meet his writer

Little kids, ok

Little kid walks out in the street

Man behind the wheel looks for change under the seat

Little girl belly hurt, she holds strong

Woman gives up hope, says it’s been too long

Peace, love, unity, respect

Parties over, dancin' with a needle in his neck

Bright eyes, they be dark when dad comes home

Pretends to count sheep so that she’ll be left alone

She only did for money once or twice

Said he learned the true meaning of Minnesota nice

A ???

sea breeze fixed his head

Mother shakes and screams, tries to wake the dead

Little kids live on incomplete

Little kids trip without the prospect of a beat

Steady comin' down from a roll all wrong

Little kids stay little kids cuz growin' up is gone

She was always well dressed, well groomed, well known

But she hid behind a canvas the second she got home

She loved to paint, nothin' in particular

Just blues and grays, that’s how she felt throughout her days

Her landscape was shaped by friends and hangers-on

From boys to the push-up bras they pulled on

But she was always very wary, cuz popularity’s scary

Especially when sincerity rarely comes in clearly

To her it was all fake, mock life, mock friends

She wanted to paint it white, and start again

She wrote letters to her little brother and mother

And packed up her stuff

Then she ran like water colors

Now, a little change in scenery never hurt nothin' but still-life

But still, life’s been everything but real for her right?

Without her crew, she’s like, without a clue, so like

She don’t know who she’s like, know what I mean?

She found a crew she likes, started up new

But the only thing that’s left of her is the paint on her jeans

So she’ll be gone soon

Little kid walks out in the street…

Now baby get up out that water…

Nu schat, sta op uit dat water

Want elk kasteel in het zand wankelt

Het is als de Rots van Gibraltar

Nog een schaap dat zelfzuchtig naar de slachtbank wordt gestuurd, roep

(Het wordt een van die nummers)

Hij leeft als een auditie

Hij sloeg zijn intuïtie over

Leven als een zenuw, op gevoelens en bijgeloof

Hij slingert door klassen en bochten door massa's

En passeert een miljoen vuile blikken, hij schudt boeken

Elk moment van hem wordt in scène gezet, hij voelt dat hij geplaagd wordt door deze toneelschrijver

Die er niet in slaagt zijn karakter enig inzicht te geven

Oh, en elke keer dat hij het signaal krijgt om zijn gedachten te uiten

Ga naar het podium links, een understudy stapt op zijn lijnen

Geen woord, sprak, hij gaat ongehoord

Is dit een grap?

Zijn melodrama is nu het theater van het absurde

Het lijkt erop dat zijn auteur de muziek, komedie, drama serendipeert

Verweerd en verwilderd betreedt de muze in tragedie, cool

Verander zijn script, en verander het blok, en verander rollen

Trekt het pistool uit zijn tas en begint te cockin'

Haalt de trekker over bij de kinderen die hem als buitenstaander hielden

Zet die shit op zichzelf, zodat hij eindelijk zijn schrijver kan ontmoeten

Kleine kinderen, oké

Klein kind loopt de straat op

Man achter het stuur zoekt kleingeld onder de stoel

Buikpijn van klein meisje, ze houdt sterk

Vrouw geeft de hoop op, zegt dat het te lang geleden is

Vrede liefde eenheid respect

Feesten voorbij, dansen met een naald in zijn nek

Heldere ogen, ze zijn donker als papa thuiskomt

Doet alsof hij schaapjes telt zodat ze alleen gelaten wordt

Ze deed het maar één of twee keer voor geld

Zei dat hij de ware betekenis van Minnesota leuk had geleerd?

EEN ???

zeebries hield zijn hoofd vast

Moeder schudt en schreeuwt, probeert de doden wakker te maken

Kleine kinderen leven van onvolledige

Kleine kinderen op reis zonder uitzicht op een beat

Steady comin' neer van een worp helemaal verkeerd

Kleine kinderen blijven kleine kinderen, want opgroeien is weg

Ze was altijd goed gekleed, goed verzorgd, bekend

Maar ze verstopte zich achter een canvas zodra ze thuiskwam

Ze hield van schilderen, niets in het bijzonder

Gewoon blues en greys, zo voelde ze zich al haar dagen

Haar landschap werd gevormd door vrienden en aanhangers

Van jongens tot de push-up bh's die ze aantrokken

Maar ze was altijd erg op haar hoede, want populariteit is eng

Vooral wanneer oprechtheid zelden duidelijk naar voren komt

Voor haar was het allemaal nep, nepleven, nepvrienden

Ze wilde het wit schilderen en opnieuw beginnen

Ze schreef brieven aan haar kleine broertje en moeder

En pakte haar spullen in

Toen rende ze als aquarelverf

Nu, een kleine verandering in het landschap doet nooit pijn, behalve het stilleven

Maar toch, het leven is alles behalve echt voor haar, toch?

Zonder haar bemanning is ze zo, zonder een idee, zo graag

Ze weet niet op wie ze is, weet je wat ik bedoel?

Ze heeft een bemanning gevonden die ze leuk vindt, is nieuw begonnen

Maar het enige dat nog van haar over is, is de verf op haar spijkerbroek

Dus ze is snel weg

Klein kind loopt op straat...

Nu schat, sta op uit dat water...