The Shadow You Cast -

«Bright like wild fire

Into the light of dawn

Two blades are a choir

We sing their song aloud»

«Two shadows are creeping

The battle has begun

The Starborn, the Crimsonone… who will see again the sun?»

Crimson King:

«The black hole, the gate

Far beyond into the unknown

Tainted my fate

Made me the Crimson God outshone»

«He cannot be me

This longing to conquer and kill

This fight is the key

To see my destiny fulfilled»

(Isaac):

«Riding through the black hole

I found another…

… another stranger me

My sanity is torn asunder

This 'evil brother'

Is overwhelming me»

Crimson King:

«Facing this distorted mirror

It’s getting clearer

The prophecy of the old:

'From the distance, from beyond time

will sail the Starborn

and the Crimson God will die'… oh, NO!

…I've never trusted that stuff, ahahahaha!»

«Beyond your belief

There’s a place that beckons you to stay

Under starry skies there’s a new world

In the clouds up high

Out in the dark there’s a King

The fallen one

Our guardians united against him

To War they Run»

«The dawn of rage finally came

For the heartless one

Veiled in dusk over our land he reignedBut we’re no more alone

With something that words cannot tell

The force of freedom

The Starborn is here for us all

To break the crimson spell»

«Caught somewhere between life

Death, love and hate

I’m tryin' to kill „myself“ with this knife

Could you believe my fate?!»

Crimson King:

«The power to kill, rule and reign

You dare to blame me?

My godness and mercy I slain

I will erase you now!»

(Isaac):

«Riding through the black hole…

Maybe it was luck… maybe it was fate: Isaac hit the Crimson King right in his

chest with

the heavy blade of his sword.

The enemy fell on the stone cold floor of the

tower, where he

died looking at the Starborn.

Is this an happy ending?

Maybe… Isaac was shocked.

On his right,

his love Reika, Lutar

and the other natives who fought by his side stand still;

the corpse of the

Crimson King

laying on his left and… his throne.

The Starborn was staring at his hands:

after the fight

they were soaked with blood, giving them a red, ruby… CRIMSON colour.

Did he really killed his 'evil brother'?

They came from different worlds,

but they were the

same man.

The Crimson king’s last words were still screaming in his mind:

how could he

be sure he was the real one?

And that leads to the most important question:

what to do

now?

The answer seemed to be obvious: he was the Starborn, the hero of the prophecy,

the one

who fell from the skies to free the world from the tyrant… but he discovered

that HE was

the tyrant himself!

Before his last breath, the Crimson King said: «Even the purest soul is

submitted to the

oldest rule: the closer you get to the light, the bigger shadow you cast»

«Helder als een lopend vuurtje

In het licht van de dageraad

Twee bladen zijn een koor

We zingen hun lied hardop»

«Twee schaduwen kruipen

De strijd is begonnen

De Starborn, de Crimsonone... wie zal de zon terugzien?»

Karmozijnrode koning:

"Het zwarte gat, de poort"

Ver voorbij het onbekende

Heeft mijn lot bedorven

Maakte me de Crimson God overtroffen»

"Hij kan mij niet zijn"

Dit verlangen om te overwinnen en te doden

Dit gevecht is de sleutel

Om mijn lot vervuld te zien»

(Isaak):

"Rijden door het zwarte gat"

Ik heb nog een…

… nog een vreemde ik

Mijn gezond verstand is verscheurd

Deze 'boze broer'

Overweldigt me»

Karmozijnrode koning:

"Geconfronteerd met deze vervormde spiegel"

Het wordt steeds duidelijker

De profetie van het oude:

'Van de afstand, van voorbij de tijd'

zal zeilen met de Starborn

en de Crimson God zal sterven'... oh, NEE!

…Ik heb dat spul nooit vertrouwd, ahahahaha!»

"Buiten je geloof"

Er is een plek die je uitnodigt om te blijven

Onder de sterrenhemel is er een nieuwe wereld

In de wolken hoog

In het donker is er een koning

De gevallene

Onze bewakers verenigden zich tegen hem

Om oorlog te voeren rennen ze»

«De dageraad van woede kwam eindelijk

Voor de harteloze

Gesluierd in de schemering over ons land regeerde hij Maar we zijn niet meer alleen

Met iets dat woorden niet kunnen vertellen

De kracht van vrijheid

De Starborn is er voor ons allemaal

Om de karmozijnrode betovering te verbreken»

"Ergens tussen het leven gevangen"

Dood, liefde en haat

Ik probeer "mezelf" te doden met dit mes

Kun je mijn lot geloven?»

Karmozijnrode koning:

"De kracht om te doden, te heersen en te regeren"

Durf je me de schuld te geven?

Mijn godheid en genade heb ik gedood

Ik zal je nu wissen!»

(Isaak):

«Rijden door het zwarte gat…

Misschien was het geluk... misschien was het het lot: Isaac raakte de Crimson King recht in de zijne

borst met

het zware lemmet van zijn zwaard.

De vijand viel op de steenkoude vloer van de

toren, waar hij

stierf terwijl hij naar de Starborn keek.

Is dit een happy end?

Misschien... Isaac was geschokt.

Aan zijn rechterkant,

zijn liefde Reika, Lutaro

en de andere inboorlingen die aan zijn zijde vochten, staan ​​stil;

het lijk van de

Crimson King

liggend aan zijn linkerhand en... zijn troon.

De Starborn staarde naar zijn handen:

na het gevecht

ze waren doordrenkt met bloed, waardoor ze een rode, robijnrode... karmozijnrode kleur kregen.

Heeft hij echt zijn 'boze broer' vermoord?

Ze kwamen uit verschillende werelden,

maar zij waren de

zelfde man.

De laatste woorden van de Crimson-koning schreeuwden nog steeds in zijn hoofd:

hoe kon hij

zeker weten dat hij de echte was?

En dat leidt tot de belangrijkste vraag:

wat moeten we doen

nu?

Het antwoord leek duidelijk: hij was de Starborn, de held van de profetie,

degene

die uit de lucht viel om de wereld te bevrijden van de tiran... maar hij ontdekte

Dat hij was

de tiran zelf!

Voor zijn laatste ademtocht zei de Crimson King: «Zelfs de zuiverste ziel is

ingediend bij de

oudste regel: hoe dichter je bij het licht komt, hoe groter de schaduw die je werpt»