Танго плачущего города -

Тихо, не смыкая глаз —

Может, просто не было повода —

На холодном столе рассвета

Сижу по колено в городе.

Заперт — ни взлететь, ни упасть.

Холодно, стало холодно —

Это ветер, беззвучно смеясь,

Выставляет бока исхоленые…

Все равно — что бы ни было,

Кто бы стекла руками не бил,

Приготовлю ключи

В этот город войти тревожный.

Небом, словно безумной тенью,

Зализанной до синевы,

Опустится в него,

Наступить на дома осторожно.

Дай мне закрыть окна!

Дай мне закрыть двери!

Дай мне забыть город

Поскорее!

Может быть, на ладони твоей

Есть место,

Где бы собраться в озера слезам

Горячим!

Тише!

Ты слышишь песню?

Это не я!

Это город пустой

в глубине моей плачет…

Дай мне закрыть окна!

Дай мне закрыть двери!

Дай мне забыть город

Поскорее!

Rustig, zonder je ogen te sluiten -

Misschien was er gewoon geen reden -

Op de koude tafel van de dageraad

Ik zit tot mijn knieën in de stad.

Vergrendeld - vlieg noch val.

Het is koud, het wordt koud

Het is de wind, zwijgend lachend,

Legt armoedige kanten bloot...

Het maakt niet uit - wat er ook gebeurt,

Wie met zijn handen op het glas slaat,

Ik zal de sleutels voorbereiden

Het is verontrustend om deze stad binnen te komen.

De lucht, als een gekke schaduw,

tot blauw gelikt,

Duik erin

Stap voorzichtig op de huizen.

Laat me de ramen sluiten!

Laat me de deuren sluiten!

Laat me de stad vergeten

Haast je!

Misschien in je handpalm

Er is een plek,

Waar te verzamelen in meren van tranen

Heet!

Rustig!

Hoor je het liedje?

Ik ben het niet!

Deze stad is leeg

in het diepst van mijn geschreeuw...

Laat me de ramen sluiten!

Laat me de deuren sluiten!

Laat me de stad vergeten

Haast je!