Ever Is a Long Time (Ever Is No Time At All) - Marietta

what’s the point in trying i just fall behind.

spend minutes just to pay for bleary eyes.

wouldn’t you rather die than be on my mind, it hurts my head to think about you

dead but i do it all the time.

i could be a soul to keep.

or i could keep on living soullessly.

drawing all the curtains to hide from ghosts that whisper bout the things we’re

scared of most.

chain link fences make us feel safe from shady parts of everything that i’ve

made real to me.

you screamed holy shit, the wind swept you off your feet, it sure as hell

wasn’t me i swear to god it was just

two nights, a cloud of smoke exhaled from my still choking lungs,

i couldn’t move, i couldn’t see that you’re the breath i shouldn’t breathe.

shallow breathe breathes air so heavy.

i go down to the bottom of the river, and plant myself in a watery grave.

cuz when i’m down i can’t see the surface, just unknowns and answers i can’t

see.

so i let go of your tiny little fingers, just to say that i couldn’t be saved.

cuz when i’m gone i won’t forget a single bit of all those long-gone memories.

but wait, don’t go.

i’ll hold you on my own.

wat heeft het voor zin om te proberen, ik loop gewoon achter.

minuten besteden om alleen maar te betalen voor wazige ogen.

zou je niet liever sterven dan in mijn gedachten zijn, het doet pijn aan mijn hoofd om aan je te denken?

dood, maar ik doe het de hele tijd.

ik zou een ziel kunnen zijn om te bewaren.

of ik zou zielloos kunnen blijven leven.

alle gordijnen dichttrekken om ons te verbergen voor geesten die fluisteren over de dingen die we zijn

bang voor de meeste.

kettingschakels zorgen ervoor dat we ons veilig voelen voor schaduwrijke delen van alles wat ik heb

echt voor mij gemaakt.

je schreeuwde heilige shit, de wind veegde je van je voeten, het is zeker als de hel

was ik het niet, ik zweer het, het was gewoon

twee nachten, een rookwolk uitgeademd uit mijn nog steeds verstikkende longen,

ik kon niet bewegen, ik kon niet zien dat jij de adem bent die ik niet zou moeten ademen.

oppervlakkig ademen ademt lucht zo zwaar.

ik ga naar de bodem van de rivier en plant mezelf in een waterig graf.

want als ik down ben, kan ik het oppervlak niet zien, alleen onbekenden en antwoorden die ik niet kan

zie je wel.

dus ik liet je kleine vingertjes los, gewoon om te zeggen dat ik niet gered kon worden.

want als ik weg ben, zal ik geen enkel stukje van al die lang vervlogen herinneringen vergeten.

maar wacht, ga niet.

ik hou je alleen.