Mer Girl - Madonna

I ran from my house that cannot contain me

From the man that I cannot keep

From my mother who haunts me, even though she’s gone

From my daughter that never sleeps

I ran from the noise and the silence

From the traffic on the streets

I ran to the treetops, I ran to the sky

Out to the lake, into the rain that matted my hair

And soaked my shoes and skin

Hid my tears, hid my fears

I ran to the forest, I ran to the trees

I ran and I ran, I was looking for me

I ran past the churches and the crooked old mailbox

Past the apple orchards and the lady that never talks

Up into the hills, I ran to the cemetery

And held my breath, and thought about your death

I ran to the lake, up into the hills

I ran and I ran, I’m looking there still

And I saw the crumbling tombstones

All forgotten names

I tasted the rain, I tasted my tears

I cursed the angels, I tasted my fears

And the ground gave way beneath my feet

And the earth took me in her arms

Leaves covered my face

Ants marched across my back

Black sky opened up, blinding me

I ran to the forest, I ran to the trees

I ran and I ran, I was looking for me

I ran to the lakes and up to the hill

I ran and I ran, I’m looking there still

And I smelled her burning flesh

Her rotting bones

Her decay

I ran and I ran

I’m still running away

Ik rende mijn huis uit dat mij niet kan bevatten

Van de man die ik niet kan houden

Van mijn moeder die me achtervolgt, ook al is ze weg

Van mijn dochter die nooit slaapt

Ik rende weg van het lawaai en de stilte

Van het verkeer op straat

Ik rende naar de boomtoppen, ik rende naar de lucht

Naar het meer, de regen in die mijn haar klitten

En doorweekte mijn schoenen en huid

Verborg mijn tranen, verborg mijn angsten

Ik rende naar het bos, ik rende naar de bomen

Ik rende en ik rende, ik was op zoek naar mij

Ik rende langs de kerken en de kromme oude brievenbus

Voorbij de appelboomgaarden en de dame die nooit praat

De heuvels in, ik rende naar de begraafplaats

En hield mijn adem in, en dacht aan je dood

Ik rende naar het meer, de heuvels in

Ik rende en ik rende, ik kijk er nog steeds

En ik zag de afbrokkelende grafstenen

Alle vergeten namen

Ik proefde de regen, ik proefde mijn tranen

Ik vervloekte de engelen, ik proefde mijn angsten

En de grond begaf het onder mijn voeten

En de aarde nam me in haar armen

Bladeren bedekten mijn gezicht

Mieren marcheerden over mijn rug

Zwarte lucht ging open en verblindde me

Ik rende naar het bos, ik rende naar de bomen

Ik rende en ik rende, ik was op zoek naar mij

Ik rende naar de meren en de heuvel op

Ik rende en ik rende, ik kijk er nog steeds

En ik rook haar brandend vlees

Haar rottende botten

haar verval

Ik rende en ik rende

Ik ren nog steeds weg