Om hundrede aar er alting glemt - Lumsk

Jeg driver iaften og tænker og strider

Jeg synes jeg er som en kantret Baad

Og alt hvad jeg jamrer og alt hvad jeg lider

Saa ser jeg mig ingen Raad

Men hvi skal jeg være så haardt beklemt?

Om hundrede Aar er alting glemt

Da hopper jeg heller og synger en Vise

Og holder mit Liv for en skjøn Roman

Jeg æter ved Gud som en fuldvoksen Rise

Og drikker som bare Fan

Men hvi skal jeg fare med al den Skjæmt?

Om hundrede Aar er alting glemt

Saa stanser jeg virkelig heller Striden

Og ganger tilsjøs med min pinte Sjæl

Der finder nok Verden mig engang siden

Saa bitterlig druknet ihjæl

Men hvi skal jeg ende saa altfor slemt?

Om hundrede Aar er alting glemt

A nei, det er bedre at rusle og leve

Og skrive en Bog til hver kommende Jul

Og stige tilslut til en Versets Greve

Og dø som Romanens Mogul

Da er der blot dette som gjør mig forstemt:

Om hundrede Aar er alting glemt

Ik rijd vanavond en denk en vecht

Ik denk dat ik ben als een gekapseisde Baad

En alles wat ik kreun en alles wat ik lijd

Dan zie ik geen advies

Maar waarom zou ik het zo moeilijk hebben?

Over honderd jaar is alles vergeten

Dan spring ik liever en zing ik een bankschroef

En bewaar mijn leven voor een mooie roman

Ik eet door God als een volwassen Rise

En drinkt zoals gewoon Fan

Maar waarom zou ik met al die angst gaan?

Over honderd jaar is alles vergeten

Dan stop ik het gevecht echt liever

En tijden op zee met mijn gekwelde ziel

De wereld zal me waarschijnlijk ergens later vinden

Zo bitter verdronken tot de dood

Maar waarom zou ik zo slecht eindigen?

Over honderd jaar is alles vergeten

Nee, het is beter om te wandelen en te leven

En schrijf een boek voor elke komende kerst

En sta op, maak verbinding met een Count of Verse

En sterf als de Mogul van de roman

Dan is er alleen dit wat me depressief maakt:

Over honderd jaar is alles vergeten