Twenty-Four Hours - Karma To Burn

So this is permanence, love’s shattered pride

What once was innocence, turned on its side

A cloud hangs over me, marks every move

Deep in the memory, of what once was love

Oh, how I realised how I wanted time

Put into perspective, tried so hard to find

Just for one moment, thought I’d found my way

Destiny unfolded, I watched it slip away

Excessive flash points, beyond all reach

Solitary demands for all I’d like to keep

Let’s take a ride out, see what we can find

A valueless collection of hopes and past desires

I never realised the lengths I’d have to go

All the darkest corners of a sense I didn’t know

Just for one moment, I heard somebody call

Looked beyond the day in hand, there’s nothing there at all

Now that I’ve realised how it’s all gone wrong

Gotta find some therapy, this treatment takes too long

Deep in the heart of where sympathy held sway

Gotta find my destiny, before it gets too late

Dus dit is permanentie, de verbrijzelde trots van de liefde

Wat ooit onschuld was, wordt op zijn kant gezet

Een wolk hangt boven me, markeert elke beweging

Diep in de herinnering, van wat ooit liefde was

Oh, wat realiseerde ik me hoe ik tijd wilde hebben

In perspectief gezet, zo hard geprobeerd te vinden

Even dacht ik dat ik mijn weg had gevonden

Het lot ontvouwde zich, ik zag het wegglippen

Overmatige vlampunten, buiten elk bereik

Eenzame eisen voor iedereen die ik zou willen houden

Laten we een ritje maken, kijken wat we kunnen vinden

Een waardeloze verzameling van hoop en verlangens uit het verleden

Ik heb me nooit gerealiseerd hoe ver ik zou moeten gaan

Alle donkerste hoeken van een zintuig dat ik niet kende

Heel even hoorde ik iemand bellen

Kijk verder dan de dag in de hand, er is helemaal niets

Nu ik me realiseer hoe het allemaal mis is gegaan

Ik moet wat therapie vinden, deze behandeling duurt te lang

Diep in het hart van waar sympathie heerste

Ik moet mijn lot vinden, voordat het te laat is